Liset, met twee jonge kids thuis, heeft te maken met een veelvoorkomend probleem onder ouders: kieskeurigheid aan de eettafel. Haar zoon en dochter, van respectievelijk zeven en negen jaar, zijn lastig met eten. “Het voelt alsof ik elke avond moet strijden om überhaupt iets op tafel te krijgen,” verzucht ze. Ze zijn alleen dol op pasta en pizza, terwijl ze de gezonde opties vaak niet eens aankijken.
Vaak stijgt de spanning in de eetkamer omdat elke maaltijd een vraagteken is of ze het deze keer wel eten. Wat Liset ook klaarmaakt, ze krijgen altijd ontevreden reacties: te gekruid, rare textuur, of gewoonweg die groenten die niet in de smaak vallen. “Het voelt soms alsof ik niet kan voldoen aan hun wensen,” deelt Liset haar frustratie terwijl ze vertelt over haar vergeefse pogingen om een gevarieerd menu op tafel te zetten.
In de keuken ligt van alles, maar het komt maar weinig voor dat ze iets met enthousiasme accepteren. De dagelijkse stress weegt op Liset. “Soms vraag ik me af of het de moeite waard is,” geeft ze toe. “Ik kook met liefde, maar het lijkt nooit goed genoeg.” Ze overweegt om de kinderen zelf te laten kiezen wat ze willen eten, in de hoop dat dat helpt.
Een deel van Liset wil hen meer ruimte geven om hun maaltijden te kiezen, in de hoop dat dit hun eetgewoontes positief beïnvloedt. “Misschien worden ze enthousiaster als ze zelf kiezen wat er op hun bord komt,” denkt ze. Maar ze maakt zich zorgen dat het juist averechts werkt en ze nog kieskeuriger maakt.
Klik op volgende voor de volgende pagina