Anja zat aan de keukentafel en keek met een frons naar de tuin. Ze was gek op haar kleine oase van rust; het was haar toevluchtsoord na een drukke werkdag. Maar die rust werd verstoord sinds haar nieuwe buren er waren komen wonen. Hun tuinpartijtjes, die vaak tot laat in de avond duurden, waren luid en irritant. Anja was niet iemand die snel klaagde. “Laat ze maar plezier hebben,” dacht ze, “zolang ze maar een beetje rekening houden.”
Maar nu hadden de buren een nieuwe klacht. Ze vonden dat ze te weinig privacy hadden en voelden zich ‘bekeken’, vooral door Anja. Ze eisten een hogere schutting. Anja had vriendelijk aangegeven dat de schutting van 1,80 meter prima was voor haar en dat ze niet van plan was deze te verhogen. Tot haar verbazing stelden de buren voor dat zij de kosten voor de verhoging op zich zou nemen.
“Echt waar?!” dacht Anja. Ze kon het niet geloven. “Jullie willen een hogere schutting, maar ik moet ervoor betalen? Hoe krom is dat?” Ze voelde de boosheid opborrelen. Ze werkte hard voor haar geld en kon zich niet permitteren zomaar veel geld uit te geven aan een schutting die ze niet wilde.
De volgende dag ontving ze een brief in haar brievenbus. Het was van de buren. Ze vroegen formeel om de schutting te verhogen en zeiden dat als Anja zou weigeren, ze mogelijk een klacht bij de gemeente zouden indienen. De dreiging was duidelijk: als Anja niet betaalde, zouden de buren het haar lastig maken.
Lees verder op de volgende pagina…