Jamilla is 28 jaar en woont alleen met haar twee jonge kinderen. Na een serie gezondheidsproblemen is ze volledig arbeidsongeschikt verklaard en moet ze rondkomen van een uitkering en toeslagen. Het grootste deel van de tijd is ze thuis, waar ze haar best doet om haar kinderen een zo normaal mogelijk leven te bieden. Maar leven in armoede is zwaar. Wekelijks gaat ze naar de voedselbank om het hoofd boven water te houden, maar er is één ding waar ze tegenaan loopt: sigaretten. De prijzen zijn enorm omhoog geschoten, en Jamilla vindt dat de voedselbank hier ook iets aan zou mogen doen.
Overleven op een uitkering
Voor Jamilla draait het leven om rondkomen. Met haar uitkering en toeslagen kan ze de huur en vaste lasten net betalen, maar echt budget voor extra’s is er vrijwel niet. Ze probeert het geld zorgvuldig te verdelen tussen haar kinderen en zichzelf, maar de maandenden zijn altijd strak. De voedselbank is een cruciale steun geworden, want zonder de pakketten zou ze niet genoeg voeding in huis hebben. Toch voelt ze een tekort.
Sigaretten: meer dan een luxe
Voor Jamilla zijn sigaretten een van de weinige momenten van kalmte. “Als je hele dagen thuis bent en je zorgen maakt over geld, dan is een sigaret soms het enige moment dat je kunt ontspannen,” vertelt ze. Door de stijgende prijzen kan ze het haast niet meer betalen. Wat ooit een routine was, voelt nu als een luxe. Dit geeft haar extra stress, omdat ze constant moet afwegen of ze haar geld aan sigaretten kan besteden of aan iets anders.
De voedselbank als uitkomst
De voedselbank helpt Jamilla om ervoor te zorgen dat haar kinderen goed te eten hebben, en daar is ze dankbaar voor. Maar ze vraagt zich toch af waarom de voedselbank alleen eten verstrekt en geen andere noodzakelijke producten zoals sigaretten. “Voor mij is een sigaret net zo essentieel als een brood,” zegt ze. “Het helpt me even tot rust te komen.” Ze weet dat niet iedereen dit als noodzakelijk ziet, maar voor haar en anderen in soortgelijke situaties is het wel belangrijk.
Waarom de voedselbank sigaretten zou moeten verlenen
Voor Jamilla zou het eerlijker voelen als de voedselbank ook sigaretten zou geven. “Als je al geen geld hebt voor fatsoenlijk eten, waarom zou je dan volledig recht verliezen op een sigaret?” vraagt ze zich af. Voor haar is roken niet zomaar een gewoonte, maar een manier om met de stress van armoede om te gaan. Ze ervaart vaak dat mensen haar door het rookgedrag veroordelen, terwijl ze slechts probeert te overleven in een steeds duurder wordende wereld.
Is roken cruciaal?
Sommigen beweren dat roken geen basisbehoefte is, maar Jamilla is daar niet van overtuigd. Ze voelt zich vaak uitgesloten en vindt dat ze al genoeg moet missen. “Waarom kan ik niet iets voor mezelf hebben?” vraagt ze zich af. Terwijl ze beseft dat roken ongezond is, vindt ze het oneerlijk dat arme mensen ontnomen wordt de weinige middelen naar eigen wens te gebruiken. “Je zou mensen hun waardigheid niet moeten afnemen door te bepalen waar ze hun geld aan uitgeven.”
Jouw mening hierover
Wat denk jij? Heeft Jamilla gelijk dat sigaretten ook basisbehoeften zouden moeten zijn, of zou ze haar prioriteiten anders moeten leggen? Zou de voedselbank zich uitsluitend op voedsel moeten richten, of moeten ze rekening houden met andere noden van mensen in armoede? Deel je mening en laten we samen nadenken over hoe we armoede, waardigheid, en keuzes in moeilijke tijden kunnen benaderen. Want hoewel roken ongezond is, biedt het voor mensen zoals Jamilla soms een klein beetje controle.