In de samenleving van vandaag worden mensen zoals Harold, die keihard werken, vaak over het hoofd gezien. Dag in dag uit werkt hij zich door een volle werkweek heen, om erachter te komen dat zijn inzet nauwelijks opgemerkt wordt. Harold, een toegewijde medewerker in een fabriek, verdient zo’n 2300 euro netto per maand. Hoewel dit redelijk klinkt, is het in de praktijk precies genoeg om de rekeningen te betalen. Vooral wanneer hij hoort dat zijn buurvrouw, die niet meer hoeft te werken door haar afkeuring, elke maand 2500 euro netto krijgt door uitkeringen en toeslagen. Ja, je leest het goed: 200 euro meer dan Harold, zonder dat ze daar iets voor hoeft te doen.
Stel je voor dat je elke dag vroeg uit de veren moet, de fabriekshandschoenen aantrekt en de machines weer laten draaien. De minuten lijken uren terwijl je jouw werk met volle concentratie doet. Het zweet stroomt van je hoofd, maar je blijft doorgaan omdat je aan het einde van de maand op je salaris rekent. Totdat je met een drankje hoort dat je buurvrouw, die een ontspannen dagritme heeft, meer inkomen heeft dan jij. Waar blijft de eerlijkheid? Heb je weleens stilgestaan bij de vraag of ons sociale systeem wellicht aan een update toe is als het gaat om beloningen?
De vraag die opkomt is: waarom houden we een systeem in stand dat zulke scheefheden laat bestaan? Moeten mensen niet beloond worden naar hun inspanning? Natuurlijk moet er hulp zijn voor bijvoorbeeld alleenstaanden met kinderen of gezondheidsproblemen, maar als dat betekent dat mensen zoals Harold uitgeput raken, dan klopt er iets niet. Het vangnet van onze sociale zekerheid lijkt de verkeerde mensen te helpen. En ondertussen staan mensen als Harold elke dag op met de trots om hun deel voor de maatschappij te doen.
Zet dit niet een rem op de motivatie voor mensen zoals Harold om door te gaan? Waarom zou hij zich 40 uur per week inzetten als meedoen aan het systeem meer oplevert? Dit is geen gekke gedachte en toont aan waarom ons systeem heroverwogen moet worden. Het lijkt wel of we mensen straffen die hun best doen, terwijl degenen die niet hoeven werken beloond worden. De maatschappij vindt een systeem zoals dit fijn, maar dat maakt het nog niet goed voor de toekomst.
Het is duidelijk dat er iets moet veranderen. Het gaat om rechtvaardigheid en respect voor degenen die zich inzetten voor het algemene belang. Moet Harold blijven zwoegen en hopen dat het anders wordt? Of is het tijd voor verandering met eerlijkheid en gelijke kansen? De keuze ligt bij ons, maar hebben we het lef om voor een eerlijker systeem te gaan? Wat denk je, moet er verandering komen of moet Harold het huidige systeem als normaal zien in Nederland?