Op de tafel ligt een klein metalen voorwerp. Het voelt verrassend zwaar aan voor zijn afmetingen. Aan de zijkant zit een draaihendel en bovenop zit een sleuf, die doet denken aan een sleuteltje of een ouderwets stuk gereedschap. Het ding heeft duidelijk al wat meegemaakt, gezien de krasjes en dofheid van het metaal.
Voor iemand van nu lijkt het iets wat je in een gereedschapskist zou vinden. Misschien te gebruiken voor een fiets? Een onderdeel van een verouderd apparaat? Of gewoon een mysterieus stuk uit opa’s oude schuur?
Mensen met wat meer levenservaring herkennen het meteen. Niet door boeken, maar door het zelf te hebben gebruikt.
antwoord:
Wat je hier ziet, is een klassieke blikopener, speciaal ontworpen voor die stevige blikken vol vlees, vis of worst. Deze vindt zijn oorsprong in een tijdperk voordat blikken eenvoudig opengetrokken konden worden met een lipje, en boodschappen uit een blik alledaags waren of zelfs een tikkeltje luxe. Deze opener had een draaihendel en een ovale gleuf waar je het bliklipje in plaatste, waarna je begon te draaien. En dan was het een kwestie van geduldig ronddraaien, tot uiteindelijk het metaal van deksel meegaf, alsof je een sardineblik aan het openrollen was.
Voor velen roept dit apparaat herinneringen op aan vroeger. Aan oma’s voorraadkast vol blikken. Aan zaterdagen met plotselinge maaltijden met ‘rundvleessalade’ of ‘leverpastei’ rechtstreeks uit het blik. Aan zomerkampen waar de leiding met zo’n opener het eten uit grote blikken worst haalde voor de lunch.
Tegenwoordig zie je deze apparaten nauwelijks meer. Alles is nu kant-en-klaar, makkelijk open te maken of online besteld. Dit voorwerp vertelt echter een verhaal van een tijd waarin geduld, eenvoud en aandacht in de keuken de norm waren.