Een warmtepomp van tienduizend euro? Kom op zeg
Ik vraag me weleens af of we in Nederland nog realistisch zijn. De overheid dringt kosten aan ons op met maatregelen die zogenaamd het milieu moeten redden. Alles draait om het behalen van de klimaatafspraken van Parijs en als burger moet je gewoon meedoen. Warmtepomp erin, gas eruit, isoleren, zonnepanelen, elektrische auto, alsof iedereen daar zomaar de middelen voor heeft.
En aan de andere kant van de wereld…
In India wordt afval nog steeds in het water gegooid. Elke dag verdwijnen er bergen plastic in rivieren zoals de Ganges. In andere landen wordt afval op straat verbrand, waarbij er dikke, giftige rookwolken verschijnen. Ondertussen krijgen wij in Nederland een boete als we onze schutting verkeerd behandelen. Hoe scheef is dat? Waarom moeten wij zo drastisch verduurzamen wanneer andere landen doorgaan met vervuilen?
Het braafste jongetje willen zijn
Nederland wil weer als voorbeeld dienen. Maar wat heb je eraan als niemand je voorbeeld volgt? We zijn maar een klein landje met een minieme bijdrage aan de wereldwijde uitstoot. Alsof wij in ons eentje de opwarming kunnen keren. Het lijkt hard, maar ik geloof niet dat onze offers het verschil maken.
Milieubewust? Ja, maar wel met verstand
Begrijp me niet verkeerd: ik ben voor het milieu. Natuurlijk vind ik het belangrijk om de aarde te koesteren. Maar nu zijn we doorgeslagen. Duurzaamheid is een soort verplichting geworden, waar je geen kritiek op mag hebben. Stel je vragen, dan ben je een ‘klimaatontkenner’. Ik wil alleen weten: waarom moet ik zoveel geld uitgeven als het bredere plaatje niet klopt?
Het voelt meer als een straf dan als vooruitgang
Wat er nu gebeurt, voelt niet als verbetering maar als straf. De gewone man betaalt de prijs, terwijl grote bedrijven ermee wegkomen. En ondertussen wordt elders de lucht en het water ongegeneerd vervuild. Hier krijg je schuldgevoel aangepraat als je je oude cv-ketel niet vervangt. Hoe scheef is dat?
Wat zou jij doen?
Zou je duizenden euro’s investeren in het verduurzamen van je woning, terwijl de wereldwijde vervuiling doorgaat? Of zou je denken: ik doe wat ik kan, maar ik laat me niet gek maken? Voor mij is het duidelijk. Ik wil geen blind idealisme, ik wil realisme. Geen symbolische gebaren, maar eerlijke oplossingen. Tot die tijd hou ik mijn cv-ketel. En mijn gezond verstand ook.