Willem, een gepensioneerde man van 62, woont in een klein Nederlands dorpje en ligt nachten wakker van zijn zorgen. Hij heeft altijd goed contact gehad met zijn buurman, maar nu is er een kink in de kabel. De buurman wil de oude schutting tussen hun tuinen vervangen, iets wat voor Willem heel wat ingewikkelder blijkt te zijn dan het lijkt.
Na twintig jaar in zijn rijtjeshuis met een bescheiden tuintje te hebben gewoond, voelt Willem zich erg gehecht aan zijn huis. “Toen mijn vrouw en ik hier kwamen wonen, was het een droom die uitkwam. Een eigen stek, een prettige buurt en aardige buren,” vertelt Willem.
De tijden zijn veranderd. Sinds zijn vrouw is overleden, worstelt Willem met het alleen zijn en het alleen afhandelen van alle verantwoordelijkheden rond zijn huis. Zijn buurman, die jonger is, heeft een gezin dat groeit en dus andere prioriteiten. “Mijn buurman heeft een drukke baan en is steeds bezig met opknappen. Met jonge kinderen om zich heen wil hij natuurlijk dat alles tiptop en veilig is,” legt Willem uit.
De schutting die ze delen, is een oude bekende voor Willem, maar staat inmiddels op instorten. Het hout vergaat en planken hangen los. “Onlangs kwam mijn buurman langs en stelde voor om een nieuwe, duurzame schutting van composiet te plaatsen. Dat klinkt mooi en gaat langer mee. Maar toen hij het over de kosten had, sloeg de schrik me om het hart,” bekent Willem.
Financiële en emotionele stress
“Ik leef van mijn pensioen en door de stijgende kosten heb ik gewoon geen budget voor dit soort dingen.” De kosten voor een nieuwe schutting zouden flink in de papieren lopen. Voor Willem is dat niet te doen. “Ik heb altijd hard gewerkt, maar van mijn pensioen kan ik het niet bolwerken. Elke euro is goud waard,” zegt hij.
Willem zit behoorlijk vast. Hij hecht veel waarde aan zijn relatie met de buurman, maar meebetalen aan de nieuwe schutting is echt geen optie. “Ik probeerde uit te leggen dat ik het gewoon niet kan opbrengen, maar volgens mij drong dat niet helemaal door. Hij zit zo in zijn eigen plannen dat hij wellicht niet ziet hoe anders onze situaties zijn,” vertelt Willem.
Daarnaast voelt Willem de sociale druk. “Je wilt niet die buurman zijn die de boel tegenhoudt, maar ik moet ook aan mezelf denken. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen,” zucht hij. “Misschien moet ik voorstellen dat hij het volledig doet als hij het zo graag wil. Maar ook dat voelt niet goed, ik wil geen blok aan het been zijn.”
De situatie brengt niet alleen financiële zorgen, maar ook emotionele druk met zich mee. Willem voelt zich steeds eenzamer en machtelozer in zijn eigen huis. “Voorheen zou ik dit soort dingen met mijn vrouw hebben besproken. Zij had altijd wel goede raad. Nu voel ik me soms verloren,” deelt hij.
Toch blijft Willem hoop houden. “Misschien kunnen we een middenweg vinden, bijvoorbeeld alleen de delen die het ergst beschadigd zijn vervangen. Of misschien lukt het om ergens wat geld bij elkaar te sprokkelen. Maar het blijft lastig,” zegt hij met een zucht. “Ik hoop gewoon dat we eruit komen op een manier waar we beiden blij mee zijn.”
Willems situatie is herkenbaar voor veel ouderen en benadrukt het belang van goede communicatie en begrip tussen buren, vooral wanneer hun situaties zo verschillend zijn. “Uiteindelijk wil iedereen prettig wonen, en dat moet toch lukken zonder dat het zo’n zware financiële of emotionele last wordt,” zegt Willem hoopvol. Ondanks de moeilijke omstandigheden blijft hij geloven in een redelijke en rustige oplossing.