Martijn is 32 en heeft al vier jaar een relatie met Joanne. Hij is dol op haar, maar hij heeft er schoon genoeg van. Niet vanwege vreemdgaan, ruzies of geldproblemen. Nee, het gaat om tofu.
Steeds moe, altijd bleekjes
Joanne is vegetarisch. Vanaf hun eerste date al. Ze eet geen vlees, geen vis, geen kip, niks dat ooit geleefd heeft.
In het begin vond Martijn het aantrekkelijk. Een vrouw met overtuigingen. Maar inmiddels ligt ze elke paar maanden ziekjes op de bank met een deken en een thermometer.
Ze ziet er bleek uit, is moe en haar afweer lijkt te wankelen. “Ze lijkt soms op een wandelende vitaminepil met een Netflix-account,” zegt Martijn met een knipoog.
Vlees hoort erbij
Volgens Martijn ligt de oorzaak bij haar dieet. “Je hebt vlees gewoon nodig. Voor je vitaliteit, energie, huid, en noem maar op.”
Hij heeft haar al meermaals aangeraden om weer vlees te proberen. “Begin eens met kip. Of desnoods bouillon.” Maar Joanne blijft bij haar standpunt.
“Ze zegt: ‘Ik ben geen graf voor dode beesten.’ Intussen duikt ze bij het traplopen bijna onderuit.”
Gezelligheid zoek, spanning terug
Voor Martijn speelt er meer mee dan alleen gezondheid, het is ook sociaal onhandig. “Elk barbecuefeestje met vrienden eindigt in gezeur en morele toespraken.”
Hij zit er met satéstokjes, zij met een kom vol kikkererwten en commentaar. “Ze bederft de sfeer zodra er vlees in de buurt is.”
Samen koken is ook verleden tijd. “Ik wil stoofvlees maken. Zij komt aanzetten met tempeh en een bezorgd gezicht.”
Een relatie vol tofu
Volgens Martijn draait het in hun relatie steeds vaker om wat er niet gegeten wordt. “Het lijkt alsof ik een relatie heb met haar voedingsregels, niet met haar.”
Hij zegt dat hij zich al jaren aanpast. Geen vlees aanraken in haar keuken. Geen biefstuk als zij erbij is. Geen grapjes over varkens.
Maar andersom? Geen centimeter toegeeflijkheid. “Zelfs toen ze bloedarmoede had, bleef ze eigenzinnig. ‘Ik slik nog liever pillen dan vlees,’ zei ze.”
Liefde of een frikandel?
Martijn houdt nog steeds van haar, maar hij raakt steeds gefrustreerder. Hij mist vlees, maar vooral: wederzijds respect.
“In liefde moet je geven en nemen. Ze neemt vlees weg en ruilt het in voor schuldgevoel. Dat is geen relatie voor mij.”
Hij overweegt serieus om het uit te maken. “Ik wil geen vrouw die lijdt aan haar overtuigingen. Ik wil iemand die ook aan ons denkt.”
Zijn frustratie is voelbaar. “Als ik moet kiezen tussen haar of een frikandel met sfeer? Dan is de keuze voor mij duidelijk.”
Wat denk jij?
Is Martijn kortzichtig en onverdraagzaam? Of houdt hij zijn vriendin een confrontatie voor? Moet liefde grenzen hebben als gezondheid en plezier op het spel staan? Laat je mening horen.