In Duitsland speelde zich iets opmerkelijks af dat wereldwijd aandacht trok. Een klimaatactivist lijmde in juni zijn hand vast en maakte er door superlijm met zand te mengen een soort cement van. Hulpdiensten waren uren bezig om hem los te krijgen, met flinke schade aan huid en weefsel tot gevolg. Het incident liet niet alleen zien hoe pijnlijk dit soort acties kan zijn, maar ontketende ook een fel debat over waar de grens van protest ligt.
Bloedig schouwspel
Door lijm met zand te mengen ontstond een betonachtige pasta die de activist letterlijk aan het wegdek vastzette. Omstanders zagen hoe hulpverleners millimeter voor millimeter probeerden de hand te bevrijden, met blijvende verwondingen als resultaat. Voorstanders zagen er een krachtig beeld in van de schade aan de aarde, terwijl tegenstanders het bestempelden als roekeloze zelfverminking.
De betwiste rol van Letzte Generation
De betrokkene is aangesloten bij Letzte Generation, een groep die in korte tijd berucht werd om haar radicale stunts. Naast het vastplakken op snelwegen legde de beweging ook vliegvelden stil en werden kunstwerken beklad. Volgens de organisatie zijn zulke acties nodig omdat keurige, vreedzame protesten te weinig effect hebben.
Critici noemen de aanpak juist averechts: files, vertragingen en beschadigingen zouden vooral woede opwekken in plaats van steun voor het klimaat.
Zand met lijm als nieuw ‘wapen’
Het inzetten van een mix van superlijm en zand is een bewuste tactiek om politie en brandweer te vertragen. Zonder schade loskomen is vrijwel niet te doen, waardoor medische teams vaak moeten ingrijpen. Naast littekens en mogelijke zenuwschade legt dit extra druk op de hulpdiensten.
Felle reacties online
Na het voorval ontplofte het op sociale media. Voor sommigen was het moedig en noodzakelijk, anderen vonden dat de activist de consequenties zelf moest dragen. Veel gebruikers betoogden dat dit soort acties het draagvlak voor klimaatbeleid eerder ondermijnt dan vergroot.
Scheuren binnen de beweging
Opmerkelijk genoeg klinkt er ook intern bij Letzte Generation twijfel. Sommige leden vrezen dat de groep inmiddels meer als stoorzender dan als gesprekspartner wordt gezien. Hoewel in 2024 werd beloofd minder destructief te werk te gaan, volgt niet iedereen die lijn.
Wat radicaliteit kost
Naast fysieke schade riskeren activisten hoge boetes en zelfs celstraffen. Voor hulpdiensten betekent het bovendien tijdverlies, met risico’s voor andere spoedgevallen. Ook familieleden krijgen te maken met zorgen, spanningen en soms langdurige mentale klappen.
Op zoek naar andere vormen
Steeds meer organisaties binnen de klimaatbeweging verkennen andere manieren van actievoeren, zoals vreedzame marsen, kunstprojecten en educatieve campagnes. Die stuiten vaak op minder weerstand en kunnen toch de urgentie van de klimaatcrisis duidelijk overbrengen.
Protest of pure overlast?
Dit incident laat opnieuw de vraag opborrelen hoe ver je mag gaan. Wanneer wordt een legitiem protest hinderlijke provocatie? En zorgen harde acties voor extra bewustwording, of schieten ze hun doel juist voorbij?