Na tientallen jaren zwoegen in de bouw ontdekte Johan (70) dat zijn geluk niet in Nederland lag, maar ver weg. In Thailand voelt de liefde voor hem nog ‘echt’ aan – iets wat hij hier naar eigen zeggen is kwijtgeraakt.
Van de bouwplaats naar het buitenland
Johan stond veertig jaar lang op de steiger, met zijn handen én zijn hart. “Ik draaide nergens mijn hand voor om,” zegt hij trots. “Ik heb letterlijk meegebouwd aan Nederland. Toen ik met pensioen ging, dacht ik: nu is het mijn beurt om te genieten.”
Dat genieten begon thuis, maar het werd al snel te stil. Zijn huwelijk met Anne – zijn jeugdliefde – liep na dertig jaar op de klippen. “We groeiden uit elkaar,” vertelt hij. “Anne is een fijne vrouw, maar we zaten niet meer op één lijn. Alles ging over verdeling en wat ‘eerlijk’ was. Het voelde uiteindelijk meer als een overleg dan als een relatie.”
Eerste keer in Thailand
Op advies van een vriend boekte Johan een ticket naar Thailand. “Hij zei: ‘Ga eens wat anders zien, Johan.’ En hij had gelijk. Zodra ik daar landde, viel de spanning van me af. Mensen begroeten je met een lach, het eten is top, de zon doet de rest. Je voelt je meteen welkom.”
Tijdens zijn derde verblijf leerde hij Lek kennen, een 48-jarige vrouw die in een klein eettentje werkte. “Die glimlach kon je niet missen,” zegt Johan. “We raakten aan de praat en het was alsof we elkaar al jaren kenden. Geen gedoe, geen afstand. Alleen warmte.”
“In Nederland lijkt alles 50/50 te moeten”
Na de scheiding vond Johan het lastig om in Nederland weer te daten. “Vrouwen willen hier onafhankelijk zijn, snap ik helemaal. Maar het lijkt soms doorgeslagen. Alles moet precies 50/50. Alsof liefde een spreadsheet is geworden.”
Volgens Johan ligt het niet aan vrouwen, maar aan hoe de samenleving is veranderd. “Het voelt alsof rollen zijn dichtgetimmerd. Het klinkt misschien ouderwets, maar zo ervaar ik het.”
Hij benadrukt dat hij geen onderdanige partner zoekt. “Dat is onzin. Ik wil iemand die het leuk vindt om te zorgen, te koken, samen dingen te doen, omdat ze dat zelf wil. Niet omdat het moet. In Thailand is dat nog heel normaal. Het draait er meer om verbonden zijn.”
Relatie op afstand
Johan en Lek zien elkaar een paar keer per jaar. “Dan woon ik een paar maanden bij haar in het dorp,” zegt hij. “Ze heeft een klein huisje, we koken samen, we wandelen, we lachen veel. Het leven is er eenvoudiger. Hier is alles duur en gehaast. Daar lijkt tijd nog echt te bestaan.”
Zijn kinderen moesten eraan wennen. “In het begin dachten ze dat ze op mijn geld uit was. Maar toen ze haar ontmoetten en zagen hoe ze met me omgaat, viel het kwartje. Ze zien dat ik oprecht gelukkig ben.”
“Daar voel ik me weer echt man”
Johan wil de rest van zijn leven heen en weer blijven reizen tussen Nederland en Thailand. “Met mijn pensioen kan ik daar goed leven. En als ik hier ben, geniet ik van mijn kleinkinderen. Voor mij is dat de perfecte balans.”
Hij staart even voor zich uit en zegt dan zacht: “Weet je wat het is? In Thailand voel ik me weer man. Gewoon gewaardeerd om wie ik ben, niet om wat ik verdien of doe. En dat gevoel… dat is onbetaalbaar.”
“Iedereen vindt geluk op z’n eigen manier”
Johan weet dat zijn mening niet overal in de smaak valt. “Voor sommigen ben ik ouderwets, anderen vinden het naïef. Maar ik heb geleerd niet te leven naar wat anderen vinden. Iedereen zoekt zijn eigen pad naar geluk. Ik heb het gevonden, ook al is het aan de andere kant van de wereld.”