Je ziet een kerel met een wirwar aan baardharen, wild haar, een lange zwierige mantel en ogen die groot staan van verbazing — alsof hij net in een compleet vreemde wereld is gedropt. Hij doet denken aan een sprookjestovenaar, maar er zit ook iets grappigs in zijn houding. Misschien roept hij beelden op van een fantasyfilm, een kinderserie of een obscure cultklassieker.
Wie is die raadselachtige vent? En waarom lijkt het alsof hij zo uit de middeleeuwen komt aangewandeld?
Dit is ‘m: Catweazle!
De persoon op het plaatje is Catweazle, de zonderlinge tovenaar uit de gelijknamige Britse tv-serie uit de jaren ’70. Hoewel hij geen klassieke “filmster” was, werd Catweazle — gespeeld door acteur Geoffrey Bayldon — een echte cultheld op het kleine scherm, ook in Nederland.
Catweazle is een tovenaar uit de middeleeuwen die door een mislukte spreuk pardoes in de 20e eeuw belandt. Met grote ogen — en best wel angstig — probeert hij zich te redden in de moderne wereld, die voor hem voelt als pure toverij. Telefoons noemt hij “telligrafonen”, elektriciteit is “elektrickery”, en verder is alles één groot raadsel.
De serie sloeg aan bij jong en oud door de mix van humor, fantasie en het aandoenlijke onbegrip van Catweazle voor alles wat modern is. Zijn kreten als “Salmydalor!” en “Shinyshine!” werden legendarisch.
Catweazle is veel meer dan alleen een grappig personage — hij is een nostalgisch icoon voor de generatie die opgroeide met zijn magische avonturen. Herkende je hem nog, of had je geen idee wie hij was?