Ik ben Jan, 52, en al heel wat jaren gelukkig getrouwd. Toch is er één onderwerp waar mijn vrouw en ik steeds weer over botsen: de boodschappen.
Elke keer in de supermarkt staan we als het ware in twee teams. Zij zweert bij bekende A-merken, terwijl ik ervan overtuigd ben dat je met huismerken flink kunt besparen. Het komt zo vaak ter sprake dat het me soms echt begint te frustreren.
Die overtuiging bij mij ontstond toen ik onze uitgaven eens goed naast elkaar legde. We zitten financieel niet slecht, maar dat betekent niet dat je geld zomaar moet laten weglekken, zeker niet nu alles duurder wordt.
Het voelt logisch om te zoeken naar slimme besparingen. In de winkel zie je overal goedkopere alternatieven voor de dure merken die steevast in het karretje van mijn vrouw belanden. Dan denk ik: waarom betalen we meer als dat misschien helemaal niet nodig is?
Ik snap haar kant trouwens ook. Met bepaalde merken ben je opgegroeid en daar vertrouw je op. Soms zijn A-merken echt beter of smaken ze lekkerder. Maar moet je dan altijd de duurste pakken? Voor dingen als pasta, rijst of schoonmaakspul doen huismerken het vaak net zo goed, voor veel minder geld.
De discussie over huismerken
Op een gegeven moment heb ik gewoon wat huismerkproducten meegenomen om uit te proberen. Dat viel bij mijn vrouw niet in de smaak. Zij blijft erbij dat je voor kwaliteit betaalt en dat A-merken die standaard leveren. Sindsdien komt dit onderwerp regelmatig terug aan de keukentafel.
Toch denk ik dat je bij A-merken vaak vooral de naam en de verpakking afrekent, meer dan de inhoud. Marketing laat je geloven dat ze altijd beter zijn. Maar is dat echt zo?
Uit verschillende onderzoeken blijkt dat huismerken vaak net zo goed scoren als de duurdere varianten, soms zelfs beter. Het grootste verschil zit meestal in de prijs, niet in de prestaties.
Mijn vrouw laat zich echter niet makkelijk overtuigen. Ze heeft veel vertrouwen in bepaalde producten en wil daar niet op inleveren. Ik blijf geloven dat we zonder comfort of smaak op te geven geld kunnen besparen. Als je elke week een paar euro minder uitgeeft aan boodschappen, tikt dat snel aan.
Ik wil trouwens niet op alles beknibbelen. Voor sommige items vind ik het prima om bij het A-merk te blijven als je echt verschil merkt. Maar voor allerlei dagelijkse dingen – melk, brood, simpele huishoudartikelen – voldoet een huismerk vaak prima.
Het voelt alsof ze vasthoudt aan een oud idee: A-merken zijn per definitie beter, omdat je dat zo gewend bent. Alleen, tijden veranderen. Met die aanhoudende prijsstijgingen is het slim om bewuster met geld om te gaan. Ik ga haar nergens toe dwingen, maar ik hoop wel dat ze openstaat om het eens eerlijk te testen.
Voor mij draait het vooral om slimmer omgaan met ons budget. Alles is al duur genoeg, dus waarom niet een paar goedkopere opties proberen als dat wat oplevert? Wat we besparen kunnen we besteden aan leuke dingen, zoals een etentje of een ontspannen weekend weg. Zo maken we het leven net wat makkelijker zonder in te leveren op plezier.
Ik heb respect voor haar mening hoor. Ze wil het beste voor ons gezin, dat weet ik. Tegelijk denk ik dat we samen manieren kunnen vinden om ons geld efficiënter in te zetten, en ook wat opzij te zetten voor later.
Uiteindelijk draait het om begrip en compromis. Als zij bereid is om een paar huismerken een kans te geven, beloof ik voor bepaalde spullen bij het A-merk te blijven. Grote kans dat het kwaliteitsverschil vaak kleiner is dan je denkt, en dan komen we vanzelf uit op een middenweg waar we allebei blij van worden.
Ik blijf hopen dat we onze uitgaven beter in balans krijgen zonder aan comfort of smaak te tornen. Misschien verrassen de huismerken haar nog, en ontdekken we samen dat je prima kunt besparen op sommige dingen. Hoe mooi zou het zijn als we dit onderwerp kunnen afronden en voortaan samen bewuste keuzes maken waar we allebei achter staan?