Andrea (28) zit lekker op de bank met een warme kop thee. Haar ogen glijden naar de kerstboom in de hoek van de kamer. De boom, versierd met rood en gouden decoraties, lijkt een beetje scheef te stralen, alsof hij helemaal thuis hoort in de inrichting. Andrea heeft er geen problemen mee.
“Ik ben te lui om die kerstboom af te breken,” lacht Andrea breed. “Dus laat ik hem maar lekker tot eind maart staan.”
Het begin is typisch voor de feestdagen: prachtige dennennaalden, sfeervolle lampjes, en de gezelligheid van kerst hangt in de lucht. Voor Andrea is het opzetten van de boom het ultieme moment van gezelligheid. Maar wanneer januari begon, was het enthousiasme snel weggeëbd.
“Wat een gedoe altijd,” verzucht Andrea. “Alle ballen en slingers moeten eraf, en probeer dan maar eens die boom het huis uit te krijgen zonder een spoor van naalden achter te laten. Wie heeft daar nou zin in?”
Dus bleef de boom staan. En dat bleef zo.
In januari was het eigenlijk best fijn. “Het gaf nog wat extra sfeer tijdens die donkere maanden. Waarom zou je dat weghalen?” Maar zodra februari voorbijging en de boom nog stond, begon het toch een beetje vreemd te worden.
“Mijn vrienden vonden het steeds grappiger,” zegt Andrea lachend. “Ze vroegen steevast voor de lol wanneer de boom nou eindelijk weg zou gaan.”
Andrea haalt onverschillig haar schouders op. “Waarom zou ik hem weghalen? Het is mijn huis en mijn regels. Als die boom me gelukkig maakt, laat ik hem lekker staan.”
Een Lente met Kerstsfeer
De boom is inmiddels een soort legende binnen Andreas vriendengroep. “Iedereen wil tegenwoordig een foto met de boom als ze langskomen. Het is echt een blijvende grap geworden.”
Er zijn ook positieve geluiden. “Een vriendin zei laatst dat het helemaal geen slecht idee was. Het maakt het huis extra gezellig.”
Opmerkelijk genoeg speelden luiheid en tijdgebrek een grote rol in Andreas keuze om de boom te laten staan. “Ik werk fulltime, sport, en wil in het weekend gewoon ontspannen. Als ik moet kiezen tussen Netflixen of de boom afbreken, is de keuze snel gemaakt,” bekent Andrea.
Ondanks de charme van de kerstboom, zijn er ook nadelen. “De naalden beginnen uit te vallen, dus ik moet vaak stofzuigen. Soms lijkt het wel alsof de boom me aankijkt en vraagt: ‘Waarom sta ik hier nog?’”
Toch heeft Andrea zichzelf een deadline gesteld. “Eind maart moet hij toch echt weg. Met de lente komt de kerstboom wel heel raar over.”
Maar wie weet of dat gaat lukken. Ze noemt het bijna een traditie: “Misschien doe ik het volgend jaar gewoon weer.”
Wanneer haar gevraagd wordt of ze lui is, denkt Andrea even na. “Ik ben niet lui, ik maak gewoon bewuste keuzes waar ik mijn energie aan besteed. Het leven is al druk genoeg, dus ik maak me geen zorgen om zo’n boom.”
De meningen over haar boom lopen uiteen. “Mijn moeder vindt het verschrikkelijk,” lacht Andrea. “Ze vraagt zich af wat de buren wel niet denken.”
Toch maakt ze zich daar niet druk om. “Zolang er geen kerstliedjes uit de speakers klinken, is het prima.”
En of de boom echt eind maart verdwijnt? Andrea houdt het open: “Misschien begin ik wel een nieuwe trend voor het hele jaar rond kerstbomen. Waarom niet?”
Met een tevreden glimlach nipt ze van haar thee, terwijl de lampjes van de boom blijven knipperen. “Voor nu blijft hij mooi staan.”