De ontvreemde kerstboom
Suzana, een moeder die haar kinderen alleen opvoedt, had het hele jaar 2023 gespaard om haar zoons, Ethan en Jake, een geweldige kerst te bezorgen. De perfecte boom was in huis en de blijdschap op hun gezicht was onbetaalbaar. Totdat alles drastisch veranderde.
Op kerstavond klopte hun verhuurder, meneer Bryant, aan de deur. Hij kwam zogenaamd praten over de huur, die overigens nog geen probleem was. Terwijl hij het gesprek gaande hield, bleven zijn ogen hangen op hun prachtige kerstboom.
“Die boom moet weg,” brieste hij. “Dat ding is een brandrisico.”
“Hoezo? Hij is veilig,” antwoordde ik verbaasd.
“Hij wordt over een uur opgehaald,” zei hij resoluut, zonder me verder te laten praten.
De boom werd inderdaad precies op tijd opgehaald. Mijn kinderen huilden van verdriet en konden die nacht geen oog dichtdoen. Ik voelde me machteloos… tot de volgende ochtend aanbrak.
Langs het huis van meneer Bryant rijdend, kon ik mijn ogen niet geloven. Daar stond onze kerstboom, compleet met de zelfgemaakte decoraties van mijn kinderen, een kitscherige gouden ster en een bord waarop stond: “Merry Christmas from the Bryants!”
Karma doet zijn werk
Ik belde direct Jessie, mijn beste vriendin, mijn stem rauw van emotie. “Het was niet zomaar een boom die hij gestolen heeft,” zei ik, vol ongeloof. “Hij heeft de kerst van mijn kinderen gestolen! Hun zelfgemaakte versieringen hangen daar alsof ze van hem zijn!”
“Die arrogante kwast,” gromde Jessie. “Het doet me denken aan die keer dat Jonathan je lunchgeld pakte in groep vijf.”
“We hebben toen zijn kluisje volgespoten met scheerschuim en glitters,” herinnerde ik me lachend. “Hij kon het weken niet schoon krijgen.”
“Precies. Dus, wat ga je doen?” vroeg Jessie nieuwsgierig. “Ik hoor aan je alsof je al iets van plan bent.”
Die nacht, precies om middernacht, stonden we in zwarte hoodies op het keurig onderhouden gazon van meneer Bryant, gewapend met knutselspullen.
“Met deze handschoenen voel ik me net een kat-in-de-nacht,” fluisterde Jessie terwijl ze voorzichtig de versieringen loshaalde. “Al vermoed ik dat echte criminelen geen eenhoornprint dragen.”
Met onderdrukte lachjes plakten we enorme zilverkleurige ducttape letters op de boom, met de boodschap: “EIGENDOM VAN SUZANA, ETHAN & JAKE!”
De volgende ochtend zat ik met koffie in de auto geparkeerd, met uitzicht op meneer Bryants huis. Precies om 8:15 uur ging de voordeur open. Meneer Bryant kon zijn frustratie niet verhullen, zijn geklaag klonk door de straat.
“Is er iets mis, meneer Bryant?” vroeg mevrouw Adams, zijn buurvrouw, met een scherpe toon. Ze was op de hoogte van alle buurtroddels en was niet snel van haar stuk te brengen.
“Iemand heeft mijn boom…” begon hij te roepen.
“Zijn dat niet de versieringen van Ethan en Jake?” onderbrak mevrouw Adams. “En waarom staat er dan ‘Eigendom van Suzana, Ethan & Jake’ op?”
Al snel gingen er die middag foto’s van de boom rond op social media, met onderschriften als “Wanneer de Grinch Karma tegenkomt” en “Waarom stelen nooit geen goede optie is!”
Nog diezelfde dag stond meneer Bryant bij ons aan de deur, met een ongemakkelijke blik op zijn gezicht. Achter hem stond de boom.
“Hier is jullie boom,” mompelde hij, zonder me aan te kijken, terwijl glitters van zijn schoenen glinsterden.
De lach op de gezichten van mijn kinderen toen ik de boom naar binnen bracht, was onbetaalbaar. Onze buurvrouw, mevrouw Adams, en andere buurtbewoners hadden intussen een tweede boom gebracht, volledig versierd.
“Geen enkel kind mag huilen met Kerst,” zei ze vastberaden.
Ethan en Jake dansten van vreugde terwijl ze de nieuwe ornamenten bij hun geredde decoraties hingen. De warmte en vreugde keerden huiswaarts. Sindsdien hebben we geen last meer gehad van meneer Bryant.