Tegenwoordig staat alles in het teken van duurzaamheid en energietransitie, maar wat als je simpelweg niet het budget hebt om je aan te sluiten bij deze ogenschijnlijk elitaire beweging? Irma, 59 jaar oud, woont in een huis uit 1930 dat echt nodig toe is aan een flinke opknapbeurt. Haar situatie laat haarscherp zien hoe de voorgenomen duurzaamheidsdoelen mislukken voor de gemiddelde Nederlander.
Irma’s huis is een nachtmerrie als het gaat om slechte isolatie en torenhoge energiekosten. Haar gasverbruik is hoog, en gezien de huidige prijzen heeft ze moeite om rond te komen. Het kabinet dringt aan op groener leven met opties zoals de warmtepomp, maar is dat wel haalbaar voor mensen zoals Irma? Niet iedereen heeft een goed gevulde spaarrekening om tienduizenden euro’s te besteden aan energiebesparende aanpassingen.
Het lijkt wel alsof de overheid totaal niet meer begrijpt in welke situatie veel burgers verkeren. Ze verwachten dat mensen als Irma hun huizen renoveren voor een duurzame toekomst die ze misschien niet eens zullen meemaken door hun leeftijd en financiële beperkingen. Sommigen beweren zelfs dat het duurder kan zijn om een woning te verduurzamen dan wat de woning op de markt waard is. Moeten we die kant wel op?
Daarnaast mogen we niet vergeten dat het Nederlandse klimaat niet ideaal is voor warmtepompen, vooral niet in oudere huizen. Irma zou moeten investeren in kostbare isolatie, terwijl dat misschien niet eens werkt zonder de juiste professionele begeleiding. Momenteel lijkt het erop dat ze er maar het beste van moet zien te maken.
Voor Irma is het moeilijk te verteren dat ze vastzit in een huis met stijgende energiekosten, zonder echt iets te kunnen veranderen door het huidige beleid. De beloofde subsidies dekken maar een klein deel van de exorbitante kosten voor verduurzaming. Terwijl ze blijft hopen op politieke besluiten die het makkelijker of betaalbaarder maken, ziet ze met tegenzin de rekeningen binnenkomen.
Het gebrek aan begrip vanuit de overheid voor de situatie van Irma laat zien dat er serieuze hiaten zijn in ons sociale systeem. Moeten we echt financiële lasten neerleggen bij individuen zoals Irma terwijl de groene plannen voornamelijk van bovenaf komen? Is het niet beter om naar oplossingen te zoeken die beter geschikt zijn voor moeilijk te verduurzamen huizen?
Is het eerlijk om de verantwoordelijkheid voor de energietransitie bij huishoudens zoals dat van Irma neer te leggen? Welke alternatieven zouden mensen zoals Irma kunnen helpen zonder dat ze zelf diep in de buidel hoeven te tasten? Laat van je horen, want de tijd dringt en de koude maanden komen eraan. Wat zou jij doen in Irma’s situatie?