Voor veel mensen is de oprit simpelweg een handige plek om hun auto te parkeren of gasten te ontvangen. Maar voor Kees, nu 64 jaar oud, ziet hij de oprit van zijn buren als een heel ander verhaal. Daar staat namelijk hun grote caravan praktisch vastgeankerd. En nee, deze kolossale caravan verschijnt niet alleen tijdens vakanties. Nee, het hele jaar door neemt hij die plek in. Kees, die er vanuit zijn huis dagelijks op uitkijkt, ergert zich er inmiddels flink aan.
Toen de caravan voor het eerst opdook, dacht Kees dat het tijdelijk was. Misschien hadden de buren even geen andere optie. Echter, weken werden maanden en nu, bijna een jaar later, lijkt de caravan niet meer weg te denken uit het straatbeeld. “Elke keer als ik op mijn oprit sta, staart die caravan me weer aan,” zegt Kees gepikeerd. “Het blokkeert totaal mijn uitzicht en bederft echt de uitstraling van de straat.”
Kees heeft geprobeerd hierover met zijn buren te praten. Hij vroeg voorzichtig of ze van plan waren de caravan ergens anders te plaatsen. Maar hun antwoord viel hem tegen: “We willen de caravan niet steeds verplaatsen. Dit is veel praktischer.” Kees was sprakeloos. Hij begrijpt dat zo’n ding groot en lastig te verplaatsen is, maar is het echt nodig dat het continu in het zicht blijft staan?
Het probleem is meer dan alleen wat uitzicht; het neemt ook veel ruimte in beslag en maakt de straat benauwd. De oprit van de buren ligt tegen de zijgevel van zijn huis, waardoor hij vanuit de woonkamer en keuken steeds tegen het gevaarte aankijkt. Voor Kees voelt het alsof hij tegen een betonnen muur kijkt in plaats van een open straat. Hij vindt dat een oprit bedoeld is voor kort gebruik en niet als vaste parkeerplek voor zulke omvangrijke dingen.
Nu overweegt hij wat hij kan doen. Hij heeft gekeken of er regels in de buurt of gemeentelijke voorschriften zijn over langdurig parkeren van caravans in woonwijken. Ook vraagt hij zich af of hij nog eens met zijn buren moet praten en vriendelijk een andere oplossing moet voorstellen. Hij voelt zich klemgezet: ruzie met de buren wil hij niet, maar het idee om jaren tegen die caravan aan te moeten kijken, geeft hem stress.
Kees’ Dilemma
Hoewel Kees begrijpt dat mensen hun caravan dichtbij willen houden en dat stalling duur en onhandig kan zijn, neemt hij aan dat de uitstraling van de straat voor iedereen aangenaam moet blijven. Volgens hem draait het om wederzijds begrip en hij vraagt zich af waarom zijn buren dat niet begrijpen. Moet hij het onderwerp toch weer aankaarten, of zijn zorgen bij de gemeente neerleggen?
Wat denk jij hierover? Heeft Kees het recht om zich te ergeren aan de caravan, of is dit simpelweg onderdeel van het leven in een woonwijk? En heb je tips voor hem hoe hij dit probleem kan oplossen? Laat hieronder je mening achter; Kees kan wel wat adviezen gebruiken.