Na een jaar vol persoonlijke en werkgerelateerde uitdagingen, waaronder het verlies van haar moeder en een stressvolle carrièreswitch, keek Melissa enorm uit naar een welverdiende vakantie. Samen met haar man, Mark, boekte ze een ontspannen week in een all-inclusive resort in het zonnige Spanje. Hoewel ze vol verwachting afreisden, werden hun eetervaringen tijdens deze vakantie al snel minder plezierig.
Het afgelopen jaar was erg zwaar voor Melissa. “Mijn moeder ging snel bergafwaarts en ik heb haar tot het einde verzorgd. Daar ben ik dankbaar voor, maar het was ook zwaar, vooral omdat ik alles zelf moest doen. Tegelijkertijd veranderde ik van baan, wat ook voor de nodige spanning zorgde,” vertelt ze.
Nadat de zorg voor haar moeder voorbij was, stelde Mark voor om een vakantie naar Spanje te boeken. “Hij zag hoe uitgeput ik was en dacht dat het goed zou zijn om er even tussenuit te gaan.” Mark regelde alles: een all-inclusive hotel in Andalusië, compleet met de hele dag eten en drinken. “Dit was nieuw voor ons, want we kiezen normaal kleinschalige en intieme accommodaties.”
Eerste dagen van de vakantie
Bij aankomst waren Melissa en Mark meteen enthousiast. Het weer was fantastisch en hun kamer was ruim en schoon. Melissa begon elke ochtend met een duik in het zwembad, waarna ze samen met Mark naar het restaurant gingen. “In het begin was het even wennen om met zoveel mensen te eten, maar het was heerlijk dat we ons geen zorgen hoefden te maken over extra kosten. Alles was al betaald en we konden pakken wat we wilden. Geweldig, toch?”
Toch veranderde hun ervaring op de derde dag behoorlijk. “We konden geen tafel kiezen in het restaurant; dat deed het personeel. Vanaf dat moment zaten we steeds naast hetzelfde gezin: een vader, moeder, hun drie- of vierjarige dochter, en hun grote hond. Het meisje werd snel onrustig en begon rond te rennen. Ze botste constant tegen me aan, wat ik vervelend vond. Toen ze moe begon te worden, begon ze te zeuren om de hond, Beau, te borstelen. Vol verbazing zag ik hoe de moeder een borstel tevoorschijn haalde en aan het meisje gaf. Met enthousiasme begon ze de hond te kammen, waardoor lange haren op onze tafel belandden.”
Melissa was geschokt. “Ik vond het zo vies om te zien hoe naast mijn bord een hond werd geborsteld. Rondzwevende haren en huidschilfers terwijl je eet, is toch ontzettend onfris? Wie neemt z’n hond nou mee naar een restaurant? Laat dat beest thuis.”
Mark vroeg aan de moeder of het meisje kon stoppen met borstelen. “Dat hadden we beter niet kunnen doen, want ze begrepen niet waarom we ons druk maakten. Voor hen was hun hond helemaal niet vies. Ik snap dat ze blij waren dat hun dochter iets te doen had, zodat zij rustig konden eten.”
De aanwezigheid van de hond en het kammen door het meisje verpestte eigenlijk hun vakantie. “Ik had me verheugd op rust en ontspanning, maar twaalf dagen lang moesten we ons irriteren aan dat gezin naast ons. Wie bedenkt het om tijdens het eten je kind een hond te laten borstelen? Dat doe je toch niet in een restaurant?”