Daarom is het van belang voor ouders om het gedrag van hun kinderen niet zomaar te accepteren, maar juist manieren te leren om hier mee om te gaan. Het verhaal van een moeder laat zien hoe je dat kunt doen. Ze zat in een vergelijkbare situatie waarbij haar dochter steeds vaker en heftiger woede-uitbarstingen had na het starten op school. Ze kreeg hulp van de schoolpsycholoog en kreeg advies waar ze veel aan had.
De psycholoog raadde haar aan om haar kind een simpele vraag te stellen om haar te kalmeren en haar gedrag te analyseren. Deze vraag was bedoeld om haar dochter te helpen beter te begrijpen waarom ze die driftbui had door de ernst van het probleem in te schatten: “Is dit een groot, middelgroot of klein probleem?”
Zelfs jonge kinderen kunnen vaak inschatten hoe groot hun probleem is. Nadat het kind heeft geantwoord, is het belangrijk om het serieus te nemen, ongeacht het antwoord. Op dat moment moet je het kind leren dat grote problemen vaak lastig op te lossen zijn, middelgrote problemen zorgvuldige aandacht nodig hebben en kleine problemen meestal makkelijk op te lossen zijn. Door hierover na te denken, leren kinderen hun problemen te analyseren en zelf oplossingen te bedenken.
Volgens deze moeder was het effect van deze methode onmiddellijk zichtbaar. Toen haar dochter plotseling begon te huilen omdat ze haar favoriete broek niet aan kon trekken omdat deze nog aan het drogen was, stelde de moeder de vraag: “Alice, is dit een groot, middelgroot of klein probleem?” Toen het meisje antwoordde dat het geen probleem was dat een driftbui rechtvaardigde, moedigde haar moeder haar aan om een oplossing te bedenken. Zonder enige aarzeling zei de dochter dat ze gewoon een andere broek zou dragen totdat haar favoriet droog was.
Als je met kinderdriftbuien te maken hebt of ouders kent die hiermee worstelen, probeer dan deze methode aan te bevelen. Deze simpele vraag kan helpen om het probleem op een constructieve en kalmerende manier op te lossen.