Estelle, een moeder van 43, maakt zich zorgen over haar 11-jarige dochter Pien. Pien heeft het moeilijk op school, wat Estelle gestrest maakt. Ze zit ermee dat Pien misschien naar het vmbo moet, dat valt zwaar.
“Het is zo sneu voor haar,” zegt Estelle met een zucht en duidelijk bezorgd. “Pien is een slimme meid met veel potentie, maar leren is lastig voor haar. Het is moeilijk om te zien hoe ze zich verhoudt tot andere kinderen van haar leeftijd die het makkelijker hebben. Ik had zo gehoopt dat ze naar het vwo zou kunnen gaan.”
Estelle woont in een buurt waar hoge schoolprestaties de norm zijn. Veel kinderen daar gaan naar het vwo en hebben grote ambities. Ook Estelle’s broers zaten op het gymnasium, wat het moeilijker maakt voor haar en Pien.
“Ik kan er niet omheen, ik maak me serieus zorgen,” zegt ze. “Iedereen om ons heen doet het goed, terwijl mijn dochter het lastig heeft.” De druk om te presteren is overal aanwezig, en dat voelt pijnlijk.
Estelle maakt zich constant druk om Pien’s schoolprestaties. Ze ziet haar niet alleen als een leerlinge, maar ook als een jong meisje in een wereld vol hoge verwachtingen.
“Ze merkt die druk ook echt,” deelt Estelle. “Op school haalt ze niet die hoge cijfers als haar vrienden, en dat baart me zorgen over hoe zij zich voelt.” Het is een dagelijkse worsteling voor Estelle om te zien hoe Pien haar best doet in een omgeving waar ze moeite heeft om mee te komen.
De Toekomst
Als advocaat heeft Estelle altijd goed gepresteerd op school. Samen met haar partner, een ambtenaar, hebben ze hoge verwachtingen voor hun kinderen. “We willen dat ze succesvol en gelukkig worden,” legt ze uit.
“Maar dat betekent niet dat we hen moeten pushen in een bepaalde richting.” Toch is het lastig om de juiste balans te vinden. De toekomstige opleiding van Pien houdt Estelle bezig. “Wat als ze naar het vmbo moet? Hoe zal dat haar kansen beïnvloeden?” vraagt ze zich af.
Gesprekken met leraren geven niet altijd de geruststelling die ze zoekt. “Ze zeggen dat het vmbo nu de beste optie is,” aldus Estelle. “Maar ik ben bang dat ze niet op haar plek zal zijn of zich er niet thuis zal voelen.”
Door deze twijfel raakt Estelle steeds meer in haar eigen gedachten verzonken. Het lijkt alsof ze vastloopt in een cirkel vol zorgen. “Ik wil het beste voor haar, maar wat betekent dat precies?” vraagt ze zich af.
Pien lijkt niet helemaal te begrijpen wat er speelt. “Mama, ik wil gewoon leren zoals de rest,” zei ze eens met tranen in haar ogen. Die woorden doen Estelle veel. “Het is hartverscheurend als je kind zich zo voelt,” zegt ze hoofdschuddend. De poging van haar dochter om te voldoen aan de verwachtingen, maakt het moeilijker.
Estelle denkt na over hoe Pien zich zal voelen in een klas met kinderen die andere ambities hebben. “Wat als ze niet genoeg uitgedaagd wordt?” vraagt ze zich af. Het idee dat Pien achterblijft, maakt haar triest. “Ze moet nooit het gevoel hebben dat ze minder is dan de rest,” benadrukt ze.
Ondanks alles probeert Estelle ook positief te blijven. “Misschien biedt het vmbo ook kansen,” denkt ze hardop. “Het is niet het einde van de wereld. Misschien vindt ze dingen waar ze gelukkig van wordt.”
Deze gedachte biedt een sprankje hoop in een lastige situatie. Maar de druk vanuit haar familie met hoge academische verwachtingen maakt het moeilijk om helemaal gerustgesteld te zijn. “Het is een uitdaging die we samen moeten aangaan,” besluit ze. “Ik wil dat ze voelt dat ze altijd op onze steun kan rekenen, wat ze ook kiest in haar leven.”
Terwijl de tijd verder gaat en de beslissing dichterbij komt, voelt Estelle de spanning toenemen. “Ik hoop dat ze gelukkig is, wat er ook gebeurt,” zegt ze met een mix van hoop en vrees. Haar liefde voor Pien staat voorop, maar de druk maakt het niet makkelijk om een duidelijk pad te zien.
Estelle’s situatie is herkenbaar voor velen. In een wereld waar succes vaak in cijfers wordt uitgedrukt, blijft de grote vraag hoe ze haar dochter kan helpen de liefde en steun te vinden om haar eigen weg te kiezen.