“Absoluut, veiligheid eerst,” luidde een van de steunbetuigingen. Een andere persoon liet weten: “Ik heb het nooit nodig gehad, maar door mijn job heb ik genoeg verhalen meegekregen waar zo’n harnasje het verschil had kunnen maken.” Er waren ook berichten zoals: “We dachten erover na voor onze tweede, die al een paar keer uit het oog verdween op drukke plekken… maar door wat anderen ervan vinden hebben we het toch maar niet gedaan.”
Reacties varieerden van “Complete onzin, leer je kind gewoon bij je te blijven, het is geen huisdier,” tot “Mensen moeten zich met hun eigen zaken bemoeien. Zo’n tuigje is er enkel voor de veiligheid van je kind en we krijgen scheve blikken als we het gebruiken op vakantie.”
Sommige ouders gaven de voorkeur aan een soort leiband, waardoor hun kind vrij kon rondlopen terwijl zij nog steeds van hun kopje koffie konden genieten. Anderen zeiden dat ze het alleen bij activiteiten zoals skiën nodig vonden.
“Help mijn kind de grenzen van afstand begrijpen,” was een opmerking die ook vaak terugkwam. Ouders benoemden dat zo’n tuigje juist hielp om hun kinderen het concept van grenzen en veilige afstand bij te brengen.
Al deze reacties laten een breed scala aan perspectieven, houdingen en ervaringen zien. Het is een perfect voorbeeld van hoe elk gezin en elke ouder op een eigen manier de veiligheid en het welzijn van hun kind benadert. Er zijn geen universele regels in opvoeding, maar het blijft boeiend om te horen hoe anderen dingen aanpakken.