Eten in sterrenrestaurants: “Mijn man Pieter-Paul en ik zijn dol op uit eten gaan. We kiezen vaak voor restaurants uit de Michelin-gids, want dan weet je dat het een goede keuze is,” vertelt Rozemarijn. “Onze dochters van 3 en 5 blijven thuis met de oppas. Ze vinden een uitgebreid zevengangenmenu met bijpassende wijnen helemaal niet leuk, dus genieten wij samen. Ook is het fijn om even tijd met z’n tweeën te hebben. Terwijl de kinderen en de oppas smullen van pizza, genieten wij van een sterrenmaaltijd. Iedereen tevreden.”
Heerlijke complimenten
De kinderen vinden het leuk om een avond met de oppas te hebben, maar vragen steeds vaker of ze mee mogen naar het restaurant. “Kinderen van deze leeftijd in een sterrenrestaurant, dat zien wij nog niet zitten, maar we nemen ze wel mee voor een lunch. Pieter-Paul en ik bestellen dan elk twee gerechten, en de kinderen genieten gezellig mee. Ze gedragen zich meestal heel netjes. Onlangs kregen we zelfs complimenten van andere gasten omdat de kinderen zo goed en gezellig waren.”
Fristi en kleurboeken
Het loopt echter niet altijd op rolletjes. “Onze oudste werd laatst erg chagrijnig zodra we het eetcafé binnengingen. Niets was goed genoeg en ze vond ‘het een heel stom restaurant’. Pieter-Paul en ik wilden het liefst verdwijnen, maar de serveerster loste het prima op met een Fristi en een kleurplaat, waardoor ze kalmeerde en wij konden eten. Uiteindelijk heeft bijna niemand er last van gehad.”
Onvriendelijke blikken
Laatst ging het weer mis, dit keer in een kleine bistro. “Met speelgoed en iPads kwamen we binnen. Tijdens het installeren van de kinderen zagen we al onvriendelijke blikken van andere gasten. ‘Waarom kijkt die mevrouw zo boos?’, vroeg onze oudste iets te luid terwijl een dame ons afkeurend aankeek. Ik negeerde de vraag en knikte vriendelijk naar de dame, die daarop haar hoofd wegdraaide en begon te fluisteren met haar tafelgenoot. Wat een zure blik, dacht ik nog.”
Niet welkom
Rozemarijn en haar familie voelden zich niet welkom in het restaurant. “Zelfs de bediening leek geen zin in onze kinderen te hebben. Ondanks dat we een dure fles wijn van 95 euro bestelden, wilden ze niets speciaals voor de kinderen maken. ‘Nee, dat doen we hier niet. Ze moeten iets van de kaart kiezen.’ Uiteindelijk deden we dat, maar de meisjes vonden het niet lekker en begonnen te huilen.”
De ouders probeerden de kinderen te kalmeren, maar zonder succes. “Eerst was er gehuil, dan geschreeuw, en daarna rolden ze over de vloer. Geen enkele tactiek hielp. Pieter-Paul verhuisde met hen naar de gang, en ik probeerde nogmaals friet te bestellen. Wat toen gebeurde, was onvoorstelbaar… ‘Mevrouw, andere gasten hebben last van uw kinderen. Uw rekening is klaar. U kunt de rest van het eten en de wijn meenemen,’ zei een ober zonder medeleven. Ik legde het geld op tafel, stopte de dure fles wijn in mijn tas, en liep boos het restaurant uit.”
Excuses van het restaurant
De volgende dag kreeg Rozemarijn een telefoontje van het restaurant met excuses. “De eigenaar vertelde dat hij van zijn personeel had vernomen wat er was gebeurd. Hij zei dat meerdere gasten hadden geklaagd over onze kinderen, maar dat we nooit op die manier het restaurant uit hadden mogen worden gezet. Hij heeft ons het geld voor het eten en de wijn teruggegeven, en bood ons een diner voor twee aan. Dit vonden we erg netjes en correct van hem.”