The NeverEnding Story (Die Unendliche Geschichte) is een Duitse fantasiefilm uit 1984 onder regie van Wolfgang Petersen. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van de Duitse auteur Michael Ende, maar kiest op meerdere momenten een andere weg dan de roman. Het groeide uit tot een van de meest herkenbare fantasyfilms van de jaren tachtig en maakte wereldwijd blijvende indruk, mede door de spectaculaire visuele effecten en de onvergetelijke titelsong van Limahl.
Het verhaal
Je volgt Bastian Balthazar Bux, een schuchtere jongen die gepest wordt en zijn toevlucht zoekt in boeken. Op een dag stuit hij op een mysterieus boek met de titel The NeverEnding Story. Terwijl hij bladzijde na bladzijde verslindt, raakt hij steeds dieper betrokken bij de wereld Fantásië, die in gevaar komt door een duistere, allesverslindende kracht: Het Niets.
De jonge krijger Atreyu krijgt de opdracht het rijk te redden en krijgt steun van mythische wezens, waaronder de goedhartige geluksdraak Falkor. Gaandeweg ontdekt Bastian dat ook hij onderdeel is van dit avontuur en dat Fantásië alleen gered kan worden als hij zijn verbeeldingskracht en lef durft in te zetten.
Productie
De productie vond grotendeels plaats in Duitsland en was destijds de duurste Europese filmproductie ooit, met een budget van ongeveer 60 miljoen Duitse mark. Wolfgang Petersen, die eerder naam maakte met de oorlogsfilm Das Boot (1981), zette baanbrekende special effects, animatronics en miniaturen in om de sprookjesachtige wereld van Fantásië tastbaar te maken.
Hoewel de film is gebaseerd op het boek van Michael Ende, kon de schrijver zich niet vinden in de verfilming. Volgens hem week Petersen te ver af van de oorspronkelijke lijn. Toch wist de film een groot publiek te raken en werd hij vooral door kinderen en tieners omarmd.
Muziek en themalied
De soundtrack werd gecomponeerd door Klaus Doldinger, met aanvullende bijdragen van Giorgio Moroder. Het bekendste nummer is de titelsong The NeverEnding Story, gezongen door Limahl, voormalig zanger van de Britse band Kajagoogoo. Het nummer werd wereldwijd een hit en is nog steeds onlosmakelijk met de film verbonden.
Ontvangst en nalatenschap
The NeverEnding Story ging in 1984 in première en groeide uit tot een internationaal succes. De mix van avontuur, emotie en fantasie raakte miljoenen kijkers. Iconische figuren als Falkor de geluksdraak en de mysterieuze Kindlike Keizerin werden symbolen van jeugdsentiment.
Het succes leverde twee vervolgen op: The NeverEnding Story II: The Next Chapter (1990) en The NeverEnding Story III (1994). Die films kregen minder lovende reacties en haalden het niveau van het origineel niet. Toch bleef het eerste deel uit 1984 een blijvende favoriet, vaak herhaald op televisie en gekoesterd door meerdere generaties.
Een tijdloze fantasie
Ruim veertig jaar na de première geldt The NeverEnding Story nog altijd als een van de invloedrijkste fantasyfilms uit de jaren tachtig. Het verhaal viert de kracht van verbeelding, moed en hoop, en spreekt nog steeds zowel jong als oud aan. Dankzij de visionaire regie van Wolfgang Petersen, de vernieuwende effecten en de onvergetelijke muziek heeft de film een vaste plek in de filmgeschiedenis veroverd.