Floor is 32 en midden in het organiseren van de bruiloft waar ze al jaren van droomt. Alles staat in het teken van die ene dag, en ze kan niet wachten om haar grote liefde het jawoord te geven.
Toch wordt de blijdschap die je normaal bij zo’n periode verwacht flink getemperd door de reacties van haar vriendengroep op haar vraag om een bijdrage van 200 euro. “Het is niet iets wat ik licht vraag,” verzucht Floor. “Ik ging er altijd vanuit dat vrienden elkaar helpen bij belangrijke mijlpalen.”
Voor Floor staat de bruiloft voor meer dan alleen liefde; het is ook een ode aan vriendschap. Als kind zag ze het al voor zich: een mooie plek, stralende bloemen en een taart die iedereen bijblijft. Maar net als veel stellen tegenwoordig, loopt ze aan tegen de hoge prijzen die met zo’n dag meekomen. “De bedragen rijzen de pan uit. Het is bizar wat alles kost,” vertelt ze. “Daarom dacht ik: waarom zouden gasten niet een stukje kunnen meedoen? We dragen toch samen zulke speciale momenten?”
Reacties die ze niet had zien aankomen
Floor verwachtte vooral begrip. “Ik dacht dat ze het zouden zien als meebouwen aan een mooie dag voor ons allemaal.” Dat liep anders.
De reacties liepen uiteen, en sommige vrienden reageerden ronduit fel. “Het draait voor mij niet puur om het geld, maar ik vond het logisch om samen iets mogelijk te maken,” zegt Floor. “Het deed pijn om te horen dat sommigen er boos over waren.”
Een deel van de weerstand kwam voort uit het idee dat een bruiloft geen verplicht nummer zou moeten worden. “Er waren vrienden die zeiden dat ze zich onder druk gezet voelden,” vertelt Floor. “Dat is precies wat ik niet wilde. Ik wil gewoon dat iedereen het naar zijn zin heeft.” Het besef dat haar verzoek voor spanning zorgde, raakte haar. “Iets wat zo mooi zou moeten zijn, voelt nu ingewikkeld, en dat vind ik echt jammer.”
Wat het emotioneel met haar doet
De combinatie van planningsstress en de gemengde reacties zorgt voor een lastige periode. “Het gaat alle kanten op: blij, teleurgesteld, hoopvol, alles door elkaar,” legt ze uit. “Ik snap hun kijk erop, maar het is óók mijn dag,” voegt ze eraan toe. “Ik had zo graag wat meer steun gevoeld.”
Ze vraagt zich geregeld af of ze het handiger had kunnen aanpakken. “Misschien had ik meer moeten toelichten wat er achter die bijdrage zit,” zegt ze. Gesprekken met vrienden lopen soms hoog op. “Het voelt alsof ik ze in een vervelende positie heb gezet,” geeft ze toe. “Dat was nooit de bedoeling.”
Ondanks alles blijft ze hopen dat haar vrienden haar intenties zien voor wat ze zijn. “Ik hoop dat ze begrijpen dat ik het iedereen zo fijn mogelijk wil maken.” Deze situatie laat haar ook nadenken over wat vriendschap echt betekent. “Het gaat om delen—ook als het even wringt,” zegt ze. “Waarschijnlijk had ik vanaf het begin transparanter moeten zijn over de kosten en de keuzes.”
Uiteindelijk leert dit haar vooral hoe belangrijk duidelijke communicatie is. “Niet iedereen zit hetzelfde in zo’n onderwerp,” concludeert ze. “Maar ik hoop dat mijn vrienden achter me blijven staan, niet alleen omdat ze het snappen, maar omdat ze weten dat ik het oprecht bedoel.” Terwijl de dag dichterbij komt, blijft Floor zoeken naar een aanpak die zowel haar droom als haar vriendschappen heel houdt.