In onze samenleving worden mensen zoals Harold, die hard werken, vaak over het hoofd gezien. Dag in dag uit werken ze zich door een 40-urige werkweek heen, alleen om erachter te komen dat hun inzet nauwelijks gewaardeerd wordt. Harold, een ijverige fabrieksarbeider, verdient zo’n 2300 euro netto per maand. Hoewel dit een redelijk loon lijkt, is het in werkelijkheid amper genoeg om rond te komen. Vooral als hij ontdekt dat zijn buurvrouw, die niet in staat is om te werken, elke maand 2500 euro netto ontvangt via uitkeringen en toeslagen. Ja, je leest het goed: 200 euro meer dan Harold, zonder een vinger uit te hoeven steken.
Stel je voor dat je elke ochtend vroeg opstaat, je werkkleding aantrekt en de lopende band in de fabriek opstart. De tijd kruipt voorbij terwijl je de producten nauwgezet controleert en inpakt. Het zweet valt van je voorhoofd, maar je weet dat je aan het eind van de maand een salaris ontvangt dat je met hard zwoegen hebt verdiend. Totdat je op een avond met een drankje hoort dat je buurvrouw, die haar dagen in relatieve rust doorbrengt, meer geld krijgt dan jij. Waar is de rechtvaardigheid hierin? Heb je jezelf wel eens afgevraagd of ons sociale zekerheidsmodel niet aangepast moet worden als het gaat om beloningen?
Waarom ondersteunen wij een systeem dat zulke ongelijkheden in stand houdt? Moeten mensen niet beloond worden naar hun inspanningen? Het is begrijpelijk dat bijvoorbeeld alleenstaande ouders met een gezondheidshandicap geholpen moeten worden, maar als dit betekent dat hardwerkende mensen zoals Harold het zo zwaar hebben, klopt er iets niet. Ons sociaal vangnet helpt de verkeerde mensen. En dat terwijl mensen zoals Harold elke dag met trots hun bijdrage leveren aan de samenleving.
Zal dit niet demotiverend werken voor mensen zoals Harold? Waarom zou hij zich 40 uur per week in het zweet werken als hij uiteindelijk meer verdient als hij “meedoet” met het systeem? Het is geen gekke gedachte en daarom moet ons systeem kritisch bekeken worden. Het lijkt wel alsof we degenen straffen die doen wat van hen verwacht wordt en degenen belonen die afhaken. Dit is geen duurzaam systeem voor de toekomst.
De vraag of er iets moet veranderen, is duidelijk. Het gaat om rechtvaardigheid en respect voor hen die dagelijks hun steentje bijdragen. Moet Harold blijven ploeteren en hopen dat er iets verandert? Of is het tijd voor een verandering waarin eerlijkheid en gelijke kansen werkelijk tellen? De keuze ligt bij ons. Dus, wat denk jij? Is er verandering nodig of moet Harold accepteren dat dit de realiteit is in Nederland vandaag de dag?