Herinneringen uit de jaren vóór 1990 die alleen voorgangers kennen!

Je weet nog wel die kleine, goedkope dingen die je overal kon scoren. Bij de kiosk, in de buurtwinkel of bij de kassa van de supermarkt kwamen ze altijd tevoorschijn. Ze lagen vaak in een kartonnen display vol felle kleuren, omringd door andere soorten snoep die inmiddels uit je geheugen zijn verdwenen. Maar dít? Dit is iets wat je altijd zal bijblijven.

De geur was onmiskenbaar. Een mix van kunstmatige zoetigheid, een vleugje plastic en iets wat je als ‘jeugd’ zou beschrijven. Het wikkel was strak om een stevig rechthoekig stukje gewikkeld, en als je de verpakking opendraaide, zat er altijd een extraatje bij. Iets wat je vluchtig las, zelfs als het nergens op sloeg. Iets waarop je vrienden zich verzamelden. Iets wat je nooit volledig begreep, maar dat hoorde erbij.

De smaak? Heftig en krachtig in de eerste ogenblikken. Daarna werd het een taaie massa, maar dat maakte niemand uit. Het ging niet om de smaak. Het was om het gevoel. Het ritueel. Het gevoel dat je erbij hoorde.

Zodra je het in je mond stopte, werd praten wat moeilijker. Maar dat was juist fijn – je was even terug. Terug op het schoolplein, in de pauze, met vieze handen en volle zakken. Je was weer acht jaar oud, met de zon op je gezicht en zorgeloze gedachten in je hoofd.

Je dacht dat je het was vergeten. Totdat je ergens op een rommelmarkt een oude verpakking zag, en het plots allemaal weer terugkwam.

Maar de vraag luidt nu: wie herinnert zich deze nog?

Antwoord

Het antwoord is: Bazooka kauwgom.

De stevige, vierkante kauwgom die altijd vergezeld ging met een mini-stripje van Bazooka Joe. De mascotte met de ooglap, de mopjes gedrukt op vergeeld blauw-roze papier, en de kauwgom zelf – die amper zacht te kauwen was, maar juist daarom zo waardevol om te hebben.

Bazooka was meer dan alleen snoep. Het was een ritueel, een moment van kind-zijn in een tijd waarin alles zoveel eenvoudiger leek. Misschien bleef de smaak niet lang hangen, maar de herinnering wel.

Wie het kent, zal het nooit echt vergeten. En wie het nooit heeft geproefd, mist iets kleins maar bijzonders uit een verdwenen wereld.

Dus nog eens: wie herinnert zich deze nog?
Waarschijnlijk meer mensen dan je zou denken.