Op steeds meer snelwegen gaan de limieten omhoog
De laatste jaren zie je in verschillende landen een opvallende verschuiving: op meer trajecten mag je harder rijden. Terwijl sommige regeringen juist remmen voor milieu- en uitstootdoelen, kiezen anderen voor het tegenovergestelde. Dat roept logische vragen op: waarom die keuze voor hogere snelheden, en wat win je er eigenlijk mee — of juist niet?
Waarom worden maximumsnelheden opgeschroefd?
Een veelgebruikt argument is dat de doorstroming kan verbeteren als je hogere snelheden toestaat, mits de infrastructuur daarop is berekend. In gebieden met lange, overzichtelijke stukken asfalt en weinig drukte kan een hogere limiet ritten vloeiender maken, zonder constant inhalen en afremmen.
Ook de economie weegt mee. Tijdwinst is fijn voor forenzen, maar vooral transport en logistiek profiteren. Minder rij-uren betekent lagere kosten, en op grote schaal tikt dat door in de hele keten van producent tot klant.
Daar komt bij dat auto’s én wegen een stuk veiliger zijn dan twintig jaar terug. Denk aan rij-assistentie, betere belijning, moderne vangrails en strengere crashtests. Overheden verwijzen hier graag naar als ze pleiten voor sneller rijden, al haalt techniek niet alle risico’s weg.
Tot slot draait het om draagvlak. Veel bestuurders vinden het frustrerend als de weg duidelijk meer toelaat dan de borden zeggen. Door limieten te verhogen of adviessnelheden realistischer te maken, hopen sommige landen dat mensen de regels beter volgen.
Waar ligt de lat al hoger?
Duitsland is het bekendste voorbeeld. Grote stukken Autobahn hebben geen vaste maximumsnelheid. Milieuclubs pleiten geregeld voor een algemene limiet, maar politiek ligt dat gevoelig. In sommige deelstaten wordt zelfs gespeeld met hogere adviessnelheden om het verkeer sneller te laten doorlopen.
In Italië is op bepaalde trajecten 150 km/u getest. Het gaat dan om brede snelwegen met meerdere rijstroken, goed zicht en moderne voorzieningen. Niet overal, maar wel waar de omstandigheden dat toelaten.
Polen heeft op geselecteerde snelwegen de limiet verhoogd van 130 naar 140 km/u. Officieel doel: reistijden tussen grote steden verkorten en het netwerk aantrekkelijker maken voor zowel personenauto’s als vrachtverkeer.
In de Verenigde Staten verschillen de limieten per staat. In Texas en Utah liggen er wegen waar 85 mph (zo’n 137 km/u) is toegestaan. Het idee daarachter: in uitgestrekte, dunbevolkte regio’s met weinig verkeer zouden hogere snelheden verantwoord kunnen zijn.
Het Verenigd Koninkrijk houdt vast aan 70 mph (ongeveer 112 km/u), maar het debat over 80 mph (circa 129 km/u) steekt geregeld de kop op. Als er al iets verandert, dan alleen op brede, overzichtelijke snelwegen met hoge veiligheidsnormen.
Voordelen en nadelen
Sneller rijden spreekt veel automobilisten aan: je bent eerder waar je moet zijn en ritten voelen minder traag. Als de snelheden van verkeer onderling beter matchen, kan dat bovendien zorgen voor een gelijkmatigere flow en soms zelfs minder opstoppingen.
De keerzijde: hogere snelheden slurpen doorgaans meer brandstof. Dat is duurder aan de pomp en levert extra CO2-uitstoot op. Voor landen met stevige klimaatambities is dat een lastige hobbel. Ongevallen hebben bij hogere snelheid vaak ook zwaardere gevolgen, ondanks alle veiligheidswinst in auto’s. En dan is er nog geluid: hoe harder er wordt gereden, hoe meer lawaai langs de weg.
Wat betekent dit voor Nederland?
Hier ging de limiet juist omlaag: sinds 2020 rijd je overdag maximaal 100 km/u, vooral om de stikstofuitstoot terug te dringen. Die keuze ligt nog altijd onder een vergrootglas, zeker bij weggebruikers die het liefst terug willen naar 130 km/u buiten de spits, zoals het eerder was.
Kijkend naar wat er om ons heen gebeurt, is de vraag logisch: gaat Nederland ooit weer omhoog met de limieten? Zolang CO2-reductie en milieudoelen bovenaan staan in Den Haag, lijkt een draai niet voor de hand te liggen. Toch blijft de discussie leven, mede omdat buurlanden andere keuzes maken.
Uiteindelijk draait alles om een mix van snelheid, veiligheid, leefbaarheid en klimaat. Hoe de knoppen worden gezet, verschilt per land en met de politieke wind. Wat vind jij: tijd om in Nederland weer iets sneller te mogen, of juist verstandig om de voet licht te houden?