Hannah werkt al jarenlang in de administratie en ze is 54 jaar. Ze snapt niks van de uitgaven van haar buurman. “Hij leeft van een uitkering en klaagt vaak dat hij geen geld heeft, maar toch geniet hij elke avond in zijn tuin van een warme jacuzzi. Hoe kan dat?”, vraagt ze zich af. Ze vindt het lastig om te begrijpen dat terwijl zij en haar partner hun best doen om op hun uitgaven te letten en hun maandbudget aan te passen door de stijgende energiekosten, haar buurman lijkt te genieten van luxe.
Een jacuzzi in de tuin wordt vaak gezien als het toppunt van luxe. Je denkt aan heerlijk bubbelend water onder een sterrenhemel, met een glas wijn binnen handbereik. Voor degenen die hard werken en op elke cent letten, is het moeilijk te bevatten hoe iemand met een bijstandsuitkering zoiets kan betalen.
Hannah vertelt wat haar bezighoudt: “Ik zie hem nooit werken, maar ik zag wel een installatiebedrijf komen om die jacuzzi aan te sluiten. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is.” Ze zegt verder: “Mijn man en ik hebben beiden een fulltime baan. We leven niet luxe, maar gebruiken ons geld wel bewust. Door de stijgende kosten is er nauwelijks ruimte voor extra’s.”
De Grotere Vraag van Rechtvaardigheid
Voor Hannah voelt het oneerlijk. “Een jacuzzi is toch geen noodzakelijke uitgave voor iemand met een uitkering?” vraagt ze. Het blijft knagen bij haar, ook nadat ze haar buurman had aangesproken. Haar buurman vertelde dat hij de jacuzzi tweedehands had gekocht via Marktplaats voor een paar honderd euro en dat hij er al jaren voor spaarde. “Het klinkt aannemelijk, maar het blijft toch lastig,” zegt Hannah.
Hij legt uit dat hij niet op vakantie gaat, niet rookt en bijna nooit uit eten gaat. De jacuzzi is zijn manier van ontspannen, en dat is voor hem belangrijk. “Hij zei: ‘Ik ben toch altijd thuis, dit is mijn geluksmoment.’ Dat begrijp ik wel, maar het voelt nog steeds scheef.”
Wat het voor Hannah nog lastiger maakt, is dat ze regelmatig pakketjes bij haar buurman bezorgd ziet worden. “Bijna elke week komt er wel een pakketbezorger langs. Het zijn niet altijd grote pakketten, maar toch vraag ik me af waar hij dat van betaalt.”
Voor mensen zoals Hannah is het moeilijk te snappen hoe iemand met een uitkering luxeartikelen kan veroorloven die voor hen onhaalbaar lijken. Dit roept de vraag op wanneer iemand in de bijstand ook eens iets leuks mag doen zonder gelijk kritiek te krijgen.
Hannah beseft dat ze misschien harder oordeelt dan ze eigenlijk wil toegeven. “Ik werk al mijn hele leven hard voor wat ik heb. Misschien ben ik ook een beetje jaloers, misschien zelfs teleurgesteld,” zegt ze.
Het komt uiteindelijk neer op het maken van keuzes met het spaargeld dat je als bijstandsgerechtigde mag hebben. Een socioloog van de universiteit van Amsterdam merkt op dat mensen vaak niet zien of begrijpen hoe iemand met een uitkering zich voorbereidt op grotere aankopen, zoals het kopen van tweedehands spullen of hulp van familieleden.
“Volgens haar buurman heeft hij gespaard en kon hij daardoor voor een bepaalde luxe kiezen. Maar voor velen zoals Hannah blijft het toch moeilijk te begrijpen,” legt de socioloog uit.
Energie-experts geven aan dat jacuzzi’s inderdaad hoge energiekosten kunnen hebben, tenzij je maatregelen neemt zoals het gebruiken van isolerende covers of energiezuinige modellen. Ook al zijn er legitieme manieren om te sparen, blijft het voor Hannah lastig om het volledige plaatje te begrijpen.
Misschien zou een eerlijk gesprek tussen Hannah en haar buurman meer duidelijkheid kunnen bieden over zijn keuzes. Het vraagstuk dat bij Hannah speelt, gaat dieper dan de jacuzzi en richt zich op een groter gevoel van rechtvaardigheid en vertrouwen. Als mensen het idee hebben dat het systeem scheef is, kunnen daaruit frustraties ontstaan.
Wat denk jij? Is het acceptabel voor iemand met een uitkering om te sparen en dan iets als een jacuzzi aan te schaffen, of botst dat met jouw gevoel van eerlijkheid?