“Dit is een restaurant, geen speelplek,” zegt Jan (51) met een mix van trots en irritatie. De zaak bloeit, de keuken knalt door, maar één ding begon hem echt te storen: krijsende kinderen tussen de eters.
In alle rust eten lukt bijna niet meer
Jan heeft al vijftien jaar een restaurant in het hart van een middelgrote stad. Het idee is simpel: topgerechten, fijne wijnen en een relaxte vibe. Die rust raakte echter steeds vaker zoek door jonge gezinnen. “Kids die door de zaak heen dartelen, schreeuwen of met patat gaan gooien — dat past hier niet,” zegt hij. “Gasten willen van hun bord genieten, niet van een peuter die onder de tafel kruipt.”
Een gedurfde keuze
Na maandenlang ergeren hakte Jan de knoop door: vanaf 19.00 uur zijn kinderen niet meer welkom. Overdag en in de vroege avond kan iedereen terecht, maar zodra het echte diner begint, is het adults only. “Ik wil dat mensen ongestoord kunnen eten, praten en genieten. Dat gaat niet met gekrijs op de achtergrond.”
Geen ‘vreetschuur’, maar een zaak met klasse
Volgens Jan is zijn zaak geen plek voor drukke families. “Alle respect voor ouders, maar niemand zit te wachten op een halve kinderopvang tijdens het diner. Er zijn genoeg plekken die volledig op families mikken. Hier draait het om ambiance, niet om patat met kleurplaten.”
En hij hamert erop: dit is geen hekel aan kinderen. “Ik heb kleinkinderen, ik weet hoe levendig ze kunnen zijn. Maar voor alles is een moment en een plek. Na 19.00 uur kies ik voor rust.”
De reacties zijn verdeeld
Zijn besluit zorgde direct voor een golf aan reacties. Sommigen vinden het stoer dat hij het durft. Op socials schrijven klanten dat het een opluchting is. “Eindelijk ergens waar je ongestoord kunt eten,” reageert iemand. Een vaste gast zegt: “Je betaalt voor kwaliteit, niet voor chaos.”
Maar er is ook flink wat woede. “Wat een kinderhaat,” schrijft een moeder op Facebook. “Alsof kinderen niet bij een normale maaltijd zouden horen.” Anderen vinden dat Jan onterecht mensen buitensluit en spreken van “asociaal onderscheid”.
Jan laat zich niet gek maken
Hij laat zich niet uit het veld slaan. “Je kunt het nooit iedereen naar de zin maken. Sinds deze regel merk ik juist dat de sfeer beter is. Gasten blijven langer hangen, het team is ontspannener en het geluidsniveau is eindelijk prettig.”
Voor Jan draait het om respect, niet om uitsluiting. “Als een volwassene te luid is, spreken we die ook aan. Maar kleine kinderen snappen dat nog niet altijd. En het is niet fair om ouders steeds te vragen ze stil te houden. Dan kies ik liever voor helderheid.”
Het gaat ook om de ervaring
Voor veel mensen is uit eten gaan een moment voor jezelf, zegt Jan. “Je wilt je even volwassen voelen: mooie borden, goede wijn, een rustige setting. Als er dan iemand begint te krijsen, is de magie weg. Je kunt de beste chef hebben, maar daar wint geen enkel gerecht van.”
Wat vind jij?
Vind je Jans keuze dapper of juist onredelijk? Moet een restaurant voor iedereen openstaan, of mag een ondernemer zelf bepalen wie bij zijn concept past?
Voorstanders vinden het logisch: “Niet ieder restaurant hoeft kindvriendelijk te zijn.” Tegenstanders noemen het discriminerend: “Kinderen horen ook bij het leven — ook na zeven uur.”
Jan blijft nuchter. “Ik wil dat mijn gasten zonder stress kunnen eten. Is dat echt te veel gevraagd?” zegt hij met een glimlach. “Wie dat snapt, is van harte welkom. Alleen dan wel zonder kinderwagen.”