Linda, nu 72 jaar oud, bevindt zich in een huwelijk dat niet aan haar verwachtingen voldoet. Ze heeft het moeilijk met hoe haar man, Martin, haar soms behandelt. “We zijn samen sinds ik zeventien was,” zegt ze. “Toen ik twintig was, zijn we getrouwd. Destijds wist ik niet dat mannen anders konden zijn. Hij was altijd koppig, had een sterke wil en leek alleen aan zichzelf te denken. Maar Martin had ook goede kanten. Hij had een goede baan, bleef trouw aan mij en vergat nooit mijn verjaardag. Hoeveel mannen doen dat nog, vraag ik je af? In de jaren dat de kinderen jong waren, liep het allemaal prima. We konden goed met elkaar overweg zonder in elkaars vaarwater te zitten.”
Maar nu de kinderen uit huis zijn en Martin met pensioen is, zijn de omstandigheden veranderd. Ze brengen veel tijd samen door, wat zorgt voor wrijving. “Wat ik vroeger al lastig vond, is nu echt een probleem geworden,” zegt Linda. “Hij is vaak in een slecht humeur en soms dagenlang, zonder dat er een duidelijke reden is. Hij moppert als hij denkt dat ik iets verkeerd doe. Zelfs de kinderen zeggen dat ik dit niet hoef te pikken en dat ik meer respect verdien.”
Desondanks denkt Linda er niet aan om te scheiden. “Wat moet ik doen?” vraagt ze zich af. “Na al die jaren nog uit elkaar? Mijn vriendinnen zeggen dat ik nog veel te leven heb, maar ik zie dat anders. Alleen oud worden vind ik een angstaanjagend idee. Wil ik mijn mooie huis inruilen voor een klein appartementje? Alleen die gedachte schrikt me af. Misschien ben ik materialistisch, maar die dingen betekenen veel voor me. Misschien wordt Martin na verloop van tijd weer gezelliger. Gelukkig hebben we een ruim huis.”
Waarom Linda Bij Martin Blijft
Linda’s keuze om bij Martin te blijven, ondanks zijn gedrag, is vooral gebaseerd op haar behoefte aan zekerheid en stabiliteit. Op hun leeftijd is scheiden geen makkelijke keus. Ze wil haar mooie huis niet kwijt en alleen in een klein appartementje eindigen. Het idee van alleen zijn weerhoudt haar ervan om stappen te ondernemen. Ze noemt zichzelf misschien materialistisch, maar ze hecht veel waarde aan comfort en vertrouwdheid.
Daarbij hoopt ze dat de situatie nog kan verbeteren. Linda heeft de hoop dat Martin misschien wat minder prikkelbaar wordt en gezelliger zal worden. Ze denkt dat met genoeg ruimte en geduld zijn scherpe kantjes misschien kunnen verzachten.
Alhoewel haar kinderen aandringen op meer respect en aandacht voor haar situatie, blijft Linda vasthouden aan de gewoonten in haar huwelijk. Haar vriendinnen zeggen dat ze altijd nog de kans heeft om iets te veranderen, maar Linda ziet het anders. In plaats van zich te concentreren op wat er ontbreekt, waardeert ze wat er wel is en wat veilig en bekend voelt.
Het idee dat haar toekomst alleen maar slechter kan worden, voedt haar angsten. Het vooruitzicht van alleen zijn en de onzekerheid van verbetering verlamt haar. Ze wil liever leven met de hoop dat Martin zijn gedrag zal aanpassen. Linda kiest ervoor om verandering te vermijden en haar welzijn te zoeken binnen de huidige situatie.