In een wereld waar we soms makkelijk over relaties denken, piekert Thea over haar dochter Amber. Op haar dertigste heeft Amber nog geen vaste relatie, iets wat Thea zich niet kan voorstellen. Ze begrijpt niet waarom Amber er niet actiever mee bezig is, terwijl Amber er zelf geen probleem in ziet. “Ze vindt dat ik me druk maak om niets,” zegt Thea bezorgd.
Amber heeft altijd al een sterke persoonlijkheid gehad. Als kind vond ze het idee van vriendjes onzin. Waar haar klasgenootjes al vroeg verliefd werden, zag Amber het nut er niet van in. “Ze wilde altijd liever met haar vriendinnen op stap dan thuiszitten met een vriendje,” herinnert Thea zich. Toen vond Thea dat niet zo zorgelijk. “Ze had nog alle tijd,” dacht ze destijds.
Thea trouwde zelf jong, al op haar 21e, maar dat huwelijk liep niet goed af. “Ik dacht dat ik nooit meer zou trouwen, totdat ik Wim ontmoette, Amber’s vader, mijn grote liefde.” Thea had gehoopt dat Amber ook vroeg haar levenspartner zou vinden, maar dat is nog niet gebeurd.
In Amber’s twintiger jaren begonnen mensen opmerkingen te maken. “Op alle feestjes kwam ze alleen, en familie keek me dan vragend aan, alsof het aan mij lag,” deelt Thea. “Ik zou zelf dolgraag een leuke schoonzoon willen hebben.” Maar Amber lijkt zich er niet druk om te maken. “Ze gaat zonder problemen alleen naar verjaardagen,” vertelt Thea, hoewel ze het lastig vindt om telkens antwoord te geven op vragen over Amber’s single leven.
Zelfs suggesties van Thea om datingapps te proberen, laten Amber koud. “Ze haalt alleen haar schouders op en zegt dat het niet nodig is,” laat Thea weten. Thea denkt ook dat Amber’s aparte kledingstijl een rol speelt. “Eerst droeg ze alleen zwart, toen oversized kleding die haar figuur verdoezelde. Nu kleedt ze zich in jaren vijftig-stijl, met een pin-up tattoo op haar arm. Mensen vinden het apart en daar schaam ik me soms voor,” legt ze uit.
Nieuwe Inzichten en Aanpak
Amber zegt gelukkig te zijn zonder vaste relatie, maar Thea twijfelt daaraan. Ze gelooft dat niemand echt gelukkig kan zijn in z’n eentje en vermoedt dat Amber misschien toch eenzaam kan zijn. Amber vertelt soms over een losse scharrel, maar volgens Thea is dit niet genoeg. “Ik heb haar aangespoord om een serieuze partner te zoeken, maar ze wil niet veranderen. Dat vind ik moeilijk. Is het raar dat ik vraag om een beetje rekening met mij te houden?” vraagt Thea zich af.
In een tijd waarin sociale verwachtingen hoog liggen, is het moeilijk om anders te zijn. Veel mensen volgen het traditionele pad van langdurige relaties en gezin. De afgelopen jaren is het begrip voor verschillende levensstijlen wel toegenomen, maar ouders als Thea vinden het soms nog lastig om mee te gaan met deze veranderingen. Thea’s bezorgdheid laat zien hoe ouderwetse verwachtingen kunnen botsen met moderne keuzes.
De grote vraag is of Amber ooit de traditionele koers zal varen, of dat ze haar eigen weg blijft volgen. Voorlopig lijkt ze tevreden met haar vrijheid en alternatieve keuzes, ondanks Thea’s zorgen. Misschien moeten we juist die variatie in keuzes en mogelijkheden omarmen die de moderne tijden bieden, inclusief Amber’s keuze om geen vaste relatie te zoeken.