Na acht jaar lang hopen, proberen en telkens weer teleurgesteld worden, stonden Beata Bienias en haar partner Powell op het punt de droom van een zwangerschap los te laten. Beata heeft het polycysteus-ovariumsyndroom, wat het zwanger worden extra lastig maakt. Alsof dat nog niet genoeg was, maakte haar gewicht de situatie volgens artsen nóg complexer.
Om zichzelf een betere kans te geven, viel ze 35 kilo af. Toch bleef een zwangerschap uit en groeiden frustratie en vermoeidheid met de dag. Uiteindelijk besloten ze, als laatste redmiddel, voor IVF te gaan. Tijdens het traject kreeg Beata het advies om geen seks te hebben, maar op haar verjaardag maakten ze toch een uitzondering.
Kort na de embryotransfer kwam het nieuws waar ze al jaren naar verlangden: Beata was zwanger. De opluchting en blijdschap waren enorm. Maar tijdens de eerste echo wachtte hen nog een ongelooflijke wending.
Met knikkende knieën stapten ze de echokamer in. De echoscopist keek ernstig en vroeg of Powell beter even kon gaan zitten. Toen kwam de klapper: niet één baby, maar drie! Beata bleek in verwachting van een drieling.
Ze konden alleen maar naar het scherm staren. Beata vertelde later dat ze zich afvroegen wie er in hemelsnaam drie embryo’s had teruggeplaatst. In tranen belde ze haar moeder: drie baby’s onderweg. En dan nóg iets onverwachts: nader onderzoek liet zien dat slechts één kindje via IVF was ontstaan; de andere twee waren een natuurlijke tweeling.
Op 34 weken zwangerschap werden Amelia, Matylda en Borys geboren. Na een weekje ziekenhuis mochten de drie kerngezonde kleintjes al mee naar huis. Het leven werd intens en soms zwaar, gaf Beata toe, maar volgens haar is het het allemaal ruimschoots waard. Na jaren van onzekerheid voelen Beata en Powell zich ontzettend dankbaar voor dit driedubbele wonder en kijken ze vol liefde en optimisme naar de toekomst met hun drie kleintjes.