Op je werk wordt van je verwacht dat je je normaal gedraagt en de ongeschreven etiquette volgt. Je gaat respectvol met anderen om, je gunt iedereen zijn eigen ruimte en je blijft beleefd. Zo voorkom je ongemakkelijke momenten en houd je je goede naam. Maar wanneer gaat iemand nou echt over de schreef?
Er is een voorval dat dit mooi illustreert. Het draait om een schoonmaakster en een achtergelaten tonijnbroodje dat uiteindelijk haar baan kostte. Tijd om het stap voor stap te bekijken.
In het Verenigd Koninkrijk werkte de 39-jarige Gabriela voor een schoonmaakbedrijf. Al twee jaar verzorgde ze het schoonmaakwerk bij een advocatenkantoor. Op een dag deed ze iets wat haar werkgever totaal niet kon waarderen. Na een grote meeting, waar meestal hapjes op tafel staan, trof ze een niet-opgeëist broodje tonijn. Ze nam het mee en at het op. Dat viel bij haar bazen heel slecht.
Als een broodje je je baan kost
Na vergaderingen of borrels blijft er op veel kantoren eten over. Tegelijkertijd hoor je overal dat we minder moeten verspillen, een onderwerp waar veel gevoel bij zit. Toch blijkt dat er ook hier grenzen zijn. In dit geval at Gabriela een broodje op dat niemand meer leek te willen en waarschijnlijk de prullenbak in zou gaan.
Haar werkgever bestempelde het als diefstal en reageerde furieus. In hun ogen had ze geen enkel recht om het te pakken. Zelfs toen de managers van het advocatenkantoor lieten weten dat zij er geen punt van maakten en dat ontslag wel erg zwaar was, hield het schoonmaakbedrijf voet bij stuk.
De hamvraag is: was dat een terechte maatregel? Het bedrijf bleef keihard bij het besluit: Gabriela moest vertrekken. Dat viel bij veel mensen verkeerd en zorgde voor protest. Bovendien hoor je vaker dat schoonmakers hun baan kwijtraken om twijfelachtige redenen.
Een broodje weghappen klinkt misschien onschuldig, maar hier werd er een harde grens getrokken. Ze had geen expliciete toestemming en toch nam ze het mee, met ontslag als gevolg. Is dat hoe het hoort te gaan?
Veel mensen waren het er niet mee eens en lieten van zich horen. Hoe kijk jij ertegenaan: zwaar overdreven of toch een begrijpelijke keuze?