Niet ieder kind heeft het geluk op te groeien in een liefdevolle omgeving. Er zijn veel kinderen die verlangen naar een plek vol liefde waar ze gekoesterd worden. Deze gedachte bracht Kevin en Dominique Gill ertoe hun huis open te stellen voor pleegkinderen. Ze hadden al meer verschillende ervaringen met dergelijke jongeren, maar hun leven veranderde drastisch toen ze een 10-jarige jongen opnamen die niemand wilde.
In 2018 besloten Kevin en Dominique om pleegouders te worden voor Andrew, een jongen van 10 zonder ouders aan zijn zijde. Andrew had al veel meegemaakt en verhuisde van de ene opvang naar de andere. Hij vond het moeilijk om zich kwetsbaar op te stellen, waardoor mensen hem vaak als afstandelijk zagen.
Sociale diensten labelden Andrew vaak als “lastig”. Zijn snelle boosheid zorgde ervoor dat veel gezinnen zich terugtrokken. Maar Kevin en Dominique zagen mogelijkheden. Ze geloofden dat ieder kind, met de juiste zorg, zich kon ontwikkelen. Andrew kwam bij hen in hun huis in Nashville, Tennessee wonen, hopend dat hij ooit een permanent adoptiegezin zou vinden. Deze reis was echter niet zonder hobbels.
Aanvankelijk sloot Andrew zichzelf volledig af. Hij besteedde veel tijd alleen op zijn kamer met videospelletjes. Kevin en Dominique vertelden aan WBIR Channel 10 dat hij in die tijd weinig behoefte had aan contact en vaak verdronk in oude foto’s. “Hij wilde niet praten,” zeiden de pleegouders.
Het waren pittige weken voor de familie Gill, vooral omdat Andrew zich afsloot. Toch bleven ze hoopvol en gaven niet op, ondanks zijn uitbarstingen. Ze bleven hem steeds met liefde en geduld benaderen. Langzaamaan begonnen er veranderingen gaande te zijn in Andrews gedrag.
Bekijk de vertederende video hieronder
Een Nieuw Begin voor Andrew
#ThankYou Gill Family ???? What a wonderful story Joc and Andrew. And I’m with them #FrostedCherryPopTarts! | A dream come true: Adoption unites best friends https://t.co/ZMmpI7PacO
— Karen Bowman (@KBow5) September 7, 2020
Uiteindelijk begon Andrew zich open te stellen en merkte op dat zijn omgeving anders was. De zoon van het stel zag dit ook en hoewel hun band aanvankelijk niet sterk was, besefte hij dat iedereen een tweede kans verdient. Het contact groeide en Andrew voelde zich eindelijk volledig opgenomen. Hij realiseerde zich dat hij werd geaccepteerd zoals hij was, waardoor hij langzaam zijn onrust en boosheid losliet.
Ze werden hechte vrienden en de familie zag hoe Andrew opbloeide in een sfeer van liefde en geborgenheid. Er was sprake van een tijd waarop Andrew klaar was voor een gezin waar hij permanent kon blijven, maar Kevin en Dominique veranderden van mening.
“We wilden Andrew steunen totdat hij zijn vaste plek zou vinden,” vertelde Dominique. Maar na een mislukte adoptie werd het Kevin en Dominique duidelijk dat Andrew eigenlijk achter moest blijven bij hen. Ze vroegen hem of hij onderdeel van hun gezin wilde blijven. Andrew zei volmondig “ja”, en vond daarmee een blijvende plek binnen een liefdevolle familie die hem accepteerde zoals hij was.