De internationaal befaamde performancekunstenares Marina Abramović staat bekend om werk dat je raakt én schuurt. Tijdens een liveperformance koos ze voor een bijzonder experiment: precies één minuut in stilte oogcontact maken met een totaal onbekende.
Als bezoeker mocht je tegenover haar plaatsnemen en zelf ervaren hoe het is om iemand aan te kijken zonder woorden of afleiding — puur menselijk contact.
Een onvoorziene wending
Alles verliep rustig, tot er een man tegenover Marina ging zitten die haar duidelijk raakte. Rond de 1 minuut en 30 seconden gebeurde iets wat niemand zag aankomen: Ulay, haar vroegere grote liefde, nam plaats.
Ze hadden elkaar al meer dan drie decennia niet gezien. Hun relatie eindigde destijds groots en symbolisch: ze liepen elkaar tegemoet over de Chinese Muur, namen afscheid en kozen vervolgens ieder hun eigen pad.
Een ontmoeting vol gevoel
Op het moment dat Marina hem aankijkt, is de spanning bijna tastbaar. Haar gelaat schuift van pure concentratie naar emotie; ze probeert door te gaan, maar tranen prikken en een glimlach breekt door. Je voelt het in de zaal: het publiek leeft mee en velen moeten even slikken.
Waarom dit zo binnenkomt
Simpelheid: een minuut zwijgen en kijken, met een diepte die je niet verwacht.
Geschiedenis: wat Marina en Ulay samen hebben meegemaakt, geeft het moment extra lading en kracht.
Herkenbare emotie: liefde, verlies en verbondenheid — iedereen ziet er wel iets van zichzelf in terug.
Wat startte als een kunstproef groeide uit tot een wereldwijd gedeeld moment vol menselijkheid. De ontmoeting tussen Marina en Ulay laat zien dat stilte vaak meer zegt dan woorden, en dat sommige banden — hoe lang geleden ook — voor altijd een bijzondere plek in je hart houden.