Marco, 42 jaar oud, werkt al bijna vijftien jaar als vuilnisman. Elke dag gaat hij met trots aan de slag, maar zijn kinderen lijken er anders over te denken. Nu ze tieners zijn, schamen ze zich soms een beetje voor het werk dat hun vader doet.
Hoewel Marco merkt hoe zijn kinderen hierover denken, blijft hij optimistisch. Voor hem is zijn werk belangrijk en draagt hij iets bij aan de samenleving, iets wat zijn kinderen later hopelijk ook zullen begrijpen.
Marco vertelt dat hij merkt dat zijn kinderen een beetje terughoudend zijn als hij met hen praat over hun dag, of als hun vrienden vragen naar zijn werk. Ze veranderen soms snel van onderwerp of worden stil. In het begin raakte dat hem, maar nu begrijpt hij het beter.
Tieners zitten in een fase waar ze zich willen bewijzen en wat anderen van hen denken is belangrijk. Sommige banen hebben meer status dan andere, en vuilnisman staat niet hoog op die lijst. Marco merkt dat regelmatig. Hoewel hij soms rare blikken krijgt als hij door de buurt rijdt, weet hij hoe belangrijk zijn werk is.
Het werk zelf is pittig, met lange dagen en vroeg opstaan, ongeacht het weer. Toch krijgt Marco veel voldoening als de straten weer schoon zijn. Hij ziet zichzelf als een belangrijke schakel in de gemeenschap.
Zelfrespect en Waardering
Wat Marco vooral tegen de borst stuit, is hoe bepaalde banen in de maatschappij meer aanzien krijgen dan andere. Hij ziet mensen met een kantoorbaan vaak meer respect krijgen, alleen maar omdat ze in nette kleding lopen. Marco trekt zijn overall aan voor zijn werk, maar zijn bijdrage is minstens zo belangrijk.
Hij wil zijn kinderen meegeven dat je werk niet bepaalt wie je bent, maar hoe je het doet en of je er trots op bent. Of je nou directeur bent of vuilnisman, als je je werk met passie en zorg doet, dan is dat wat ertoe doet.
Marco hoopt zijn kinderen te laten inzien dat elk beroep waarde heeft en dat je er altijd trots op kunt zijn als je je best doet. Hij begrijpt dat dit moeilijk kan zijn voor tieners. Voor hen draait het vaak om goedkeuring van vrienden, waarbij aanzien een grote rol speelt.
Marco begrijpt dit, want hij is zelf jong geweest. Ondanks de uitdaging probeert hij geduldig te blijven. Hij wil dat zijn kinderen respect leren hebben voor alle beroepen en niet te snel oordelen.
Zelf wist Marco ook niet meteen wat hij wilde. Hij heeft meerdere banen geprobeerd voordat hij uiteindelijk koerste als vuilnisman. Wat begon als een tijdelijke job, groeide uit tot iets dat bij hem past.
Marco heeft geleerd dat wat écht telt, trots en inzet zijn, ongeacht je beroep. Hoewel zijn kinderen zich nog weleens schamen, hoopt hij dat ze op een dag begrijpen hoe belangrijk zijn werk is.
Hij blijft positief en weet zeker dat wat hij doet ertoe doet. Marco wil zijn kinderen laten zien dat succes niet gaat om een dikke salarisstrook of een fancy kantoor, maar om trots op je werk en je deel bijdragen aan de maatschappij.
Vol vertrouwen doet hij zijn werk, hopend dat zijn kinderen ooit snappen wat voor verschil hij eigenlijk maakt.