Yvette is veertig en laaiend omdat haar knalgroene honderdje nergens meer welkom is. Ze snapt niet hoe iets dat wettig betaalmiddel is ineens als verboden papiertje wordt gezien. Voor haar slaat het helemaal nergens op.
Waar is het Nederlandse honderdje gebleven?
In Nederland kom je het biljet van honderd nog zelden tegen. De meeste automaten geven alleen vijftigers. Dat lijkt handig, maar volgens Yvette zorgt het juist voor gedoe en wantrouwen bij mensen die graag contant blijven betalen.
Het contrast met Duitsland
Laatst haalde Yvette in Duitsland geld. Daar rolt het honderdje nog vrolijk uit de automaat. Niemand doet moeilijk, iedereen accepteert het zonder gefrons of ongemakkelijke praat over beleid.
Thuis in Nederland begint het gezeur
Terug thuis wilde Yvette iets afrekenen met dat vers gepinde geld. Tot haar verbazing weigerde iedereen het biljet. Het voelde alsof ze met een vreemd souvenir stond te zwaaien in plaats van met echt geld.
Overal hetzelfde: “Nemen we niet aan”
In elke winkel klonk dezelfde riedel: “Nemen we niet aan.” Yvette vindt die houding bot en eigenwijs. Voor haar is het gemakzucht verpakt als beleid. Niemand lijkt nog te weten wat “wettig betaalmiddel” eigenlijk inhoudt.
Yvette haalt de wet erbij
Yvette is ervan overtuigd dat je een honderdje gewoon móét kunnen gebruiken. Dat riep ze vastberaden tegen meerdere kassamedewerkers. Toch oogstte ze alleen schouderophalen, want winkeliers hanteren blijkbaar hun eigen regels.
Haar standpunt verhardt
Volgens Yvette is Nederland het spoor bijster door contant geld te weigeren. Ze noemt die opstelling ronduit autoritair. In haar ogen is het afwijzen van wettig geld de eerste stap richting totale financiële controle.
“Alleen pinnen” maakt haar woest
Ze ergert zich aan een samenleving die eigenlijk geen cash meer wil. Alles draait om pin, apps en draadloos betalen. Voor Yvette is dat een aanval op vrijheid, privacy en normaal onderling vertrouwen.
Ze verliest vertrouwen in winkels
Als winkels weigeren te accepteren wat officieel geldig is, verliezen ze volgens Yvette hun geloofwaardigheid. Ze krijgt het gevoel dat zíj degene is die fout zit. Die arrogantie is volgens haar uitgegroeid tot een rare nationale gewoonte.
De vrees van winkeliers
Winkeliers zeggen bang te zijn voor vals geld. Yvette vindt dat onzin. Banken controleren toch alles, zegt ze. Angst mag volgens haar nooit een excuus zijn om burgerrechten te negeren. Ze wordt er alleen maar vuriger van.
Moderne betutteling, zegt Yvette
Volgens Yvette is Nederland doorgeslagen in betutteling. Alles moet digitaal, controleerbaar en beheersbaar. Verschijn je met contant geld, dan word je scheef aangekeken. Ze noemt het stille sociale uitsluiting van gewone mensen.
Het biljet als symbool
Voor Yvette is het honderdje inmiddels meer dan geld. Het is een teken van verzet. Ze weigert het om te wisselen of weg te stoppen. Volgens haar moeten burgers opstaan tegen deze bizarre ontwikkeling.
Dwang richting digitaal
Nederland duwt iedereen richting digitaal betalen zonder eerlijk gesprek, vindt Yvette. Dat is gevaarlijk. Vrijheid begint bij keuzevrijheid. Zonder contant geld heb je geen echte autonomie. Het raakt haar diep.
Haar radicale voorstel
Het liefst zou Yvette alle winkels verplichten contant geld aan te nemen. Weigeren zou zelfs strafbaar moeten zijn, zegt ze. Klinkt stevig, maar volgens haar is het nodig om de balans te herstellen.
Scheefgroei in de samenleving
Ze snapt niet dat technologie belangrijker lijkt dan toegankelijkheid. Ouderen, kwetsbaren en mensen die privacy waarderen worden genegeerd. Nederland is daarin kil en verblind geworden, vindt ze.
Ze voelt zich niet gehoord
Ze merkt dat haar zorgen nauwelijks serieus worden genomen, en dat frustreert haar. Ze voelt zich een roepende in de woestijn terwijl de rest blind de digitale afgrond in marcheert. Haar stemming zakt steeds verder weg.
Geld weigeren voelt vijandig
Voor Yvette voelt het afwijzen van cash als een aanval. Ze is boos omdat ze zich buitengesloten voelt in haar eigen land. Winkels zouden klanten niet mogen behandelen als hinderlijke obstakels.
Tijd voor herwaardering
Daarom pleit Yvette voor herwaardering van contant geld. Het honderdje moet wat haar betreft terug in de Nederlandse automaten. Dat hoort bij een gezonde, vrije samenleving.
Ze blijft doorgaan
Yvette is niet van plan te dimmen. Ze blijft overal vragen waarom winkels zich boven de wet wanen. Ze wil duidelijkheid en respect. Het groene biljet blijft in haar portemonnee als stille protestvlag.
Wat vind jij?
Aan jou de vraag: is Yvettes felle woede te begrijpen, of maakt ze van een praktisch probleem een principiële strijd? En hoe vrij is een samenleving die haar eigen geld niet meer vertrouwt?