Wie trapt ’t als eerste op z’n staart en zet de boel in beweging? In deze wirwar van gas geven en positie kiezen, wie komt als winnaar uit de strijd? Het mysterie wordt ontrafeld. Aan een T-splitsing zoals we zojuist beschreven, heeft in principe het verkeer op de hoofdweg de voorrang, dus degene die niet van richting verandert.
Dat betekent dat in onze kleurrijke puzzel van auto’s de blauwe, die gewoon rechtuit wil, als eerste moet gaan. En de roze dan, die linksaf wilde? Die zou normaal na de blauwe aan de beurt komen. Dit is standaard zo in de meeste regio’s: voertuigen die naar links draaien staan hun plek af aan tegemoetkomend verkeer. Deze gebruiken kunnen wel aangepast worden door specifieke verkeerslichten of verkeersborden.
En ten slotte, de gele auto, die ook een linkse bocht wil maken, volgt meestal na de blauwe en roze auto’s en zet pas zijn actie in als zij voorbij zijn. Boeiend toch, hoe het verkeersnet zo is opgezet dat het helpt chaos te vermijden en veilig navigeren mogelijk maakt, zelfs op kruispunten waar wegen elkaar ontmoeten en de koers constant wijzigt. Het is een delicate balans van regels en wetten – een indrukwekkend samenspel van timing en plaatsbepaling.