Een eigen tuin hebben is voor velen een droom: een plekje groen waar je zelf de baas bent. Maar voor Astrid, die 61 jaar is, werd haar tuin niet altijd het toevluchtsoord dat ze verwachtte. De bladeren van de boom van haar buren die constant in haar tuin vallen, bezorgen haar een hoop frustratie. Iedere herfst lijkt haar tuin meer op een bladerenparadijs, met blaadjes die zich verspreiden over haar bloembedden, terras en zelfs in haar vijver. Ondanks dat ze herhaaldelijk vriendelijk heeft gevraagd of de buren de boom willen snoeien, wordt er niets aan gedaan.
Astrid is al jaren dol op haar tuin. Ze geniet ervan om haar bloemen te verzorgen en in alle rust een boek te lezen in haar achtertuin. Maar nu de boom naast haar terrein zo hoog is gegroeid, is het onderhoud lastiger geworden. Dagelijks gaat ze met een bezem door haar tuin om de bladeren op te ruimen en haar vijver schoon te houden. Toch blijft het een eindeloos karwei; zodra de wind opsteekt, dwarrelen de blaadjes opnieuw naar beneden en bedekken haar zorgvuldig onderhouden tuin.
Ze heeft beleefd aan haar buren gevraagd of ze misschien de boom kunnen snoeien. “Het is zo’n mooie boom, dat geef ik toe,” vertelt Astrid. “Alleen krijg ik elke keer die blaadjes erbij.” Haar buren nemen haar zorgen echter niet serieus. “Bladeren horen bij de herfst,” was hun antwoord, met de toevoeging dat een beetje natuur geen kwaad kan.
Overwegingen en Problemen Oplossen
Na weken vol met bladeren opvegen en vruchteloze pogingen om haar buren te overtuigen, begint Astrid de situatie belastender te vinden. Ze waardeert de schoonheid en het belang van bomen, maar ziet ook hoeveel tijd het kost om haar tuin in goede staat te houden. De extra werkzaamheden door de burenboom worden steeds zwaarder. “Ik wil niet mijn hele weekend kwijt zijn aan vegen,” zegt ze gefrustreerd. “Dit is mijn tuin, niet de composthoop voor hun bladeren.”
Ze denkt eraan om een officiële klacht in te dienen of mogelijk via een bemiddelaar hulp te zoeken, en het probleem tijdens een buurtvergadering aan te kaarten, in de hoop dat haar buren de ernst van de situatie inzien. Maar ze twijfelt ook of dat verstandig is, omdat ze bang is dat dit de relatie met de buren kan verslechteren.
Astrid wil namelijk geen ruzie met haar buren, maar ze heeft ook recht op een tuin waarin ze zonder zorgen kan ontspannen. Het is een lastig dilemma. Ze voelt zich verscheurd tussen haar liefde voor de natuur en de frustratie over het constante opruimen. Elke keer dat ze de bladeren opruimt en er opnieuw bladeren neerdwarrelen, vraagt ze zich af: waarom is het zo lastig om rekening met elkaar te houden?
Ze overweegt of ze misschien nogmaals met haar buren kan praten om samen naar een oplossing te zoeken, of hen kan uitnodigen om een keer met de bladeren te helpen. Want uiteindelijk wil ze zonder voortdurend de opruimwerkzaamheden achter zich aan, gewoon van haar tuin genieten. Voor nu blijft Astrid hopen dat er een verandering komt – ofwel van haar buren, of misschien wel van de windrichting.