Isabel, 32 jaar oud, heeft sterke ideeën over vleesconsumptie en verwacht dat anderen haar perspectief zullen begrijpen. Voor haar is het meer dan een persoonlijke keuze; het gaat om verantwoording nemen. Ze zegt vastberaden: “Mensen moeten echt beseffen dat vlees eten niet meer van deze tijd is.” Het besluit om geen vlees meer te eten ging niet vanzelf voor haar. Isabel groeide op in een gezin waar vlees een standaard onderdeel van de maaltijd was, en jarenlang at ze achteloos biefstuk en hamburgers. Maar een tijd geleden begon er iets in haar te veranderen.
Beelden van grote veehouderijen, de gevolgen voor de natuur en duidelijke feiten over klimaatverandering raakten haar diep. “Hoe meer ik erover leerde, hoe sterker mijn overtuiging werd dat ik hier niet langer aan wilde bijdragen,” deelt ze mee. Isabel werd zich steeds meer bewust van de impact die haar keuzes hebben, niet alleen op het milieu maar ook op dieren. “Ik kan niet langer onverschillig zijn voor de werkelijkheid die we zelf hebben gecreëerd,” legt ze uit.
Ze voelt dat ze haar manier van leven moet aanpassen aan wat nodig is in deze tijd. “Het voelt alsof we vasthouden aan een traditie die niet meer past, gewoon omdat het ons behaagt. Maar die luxe, een plakje vlees op je bord, weegt voor mij niet op tegen de schade die het veroorzaakt.” Toch was het niet altijd gemakkelijk voor haar om deze veranderingen helemaal door te voeren, vooral omdat vlees nog een grote rol speelt in de samenleving.
“Wanneer ik bij vrienden of familie eet, komt het vaak ter sprake,” zegt Isabel. “Dan hoor ik opmerkingen zoals: ‘Ach, een beetje vlees kan toch geen kwaad?’ Maar het gaat niet alleen om dat ene stukje vlees; het gaat om de gewoonte die we gezamenlijk voortzetten,” legt Isabel uit. Ze hoopt dat mensen beseffen dat elke keuze daadwerkelijk impact heeft. Elke keer dat iemand vlees eet, stijgt de vraag en dus ook de intensieve veehouderij.
Een Veranderende Wereld
Voor Isabel speelt de milieu-impact een grote rol. “We kunnen niet langer ontkennen dat er een klimaatcrisis is. Vleesproductie draagt enorm bij aan de uitstoot van broeikasgassen. En al die bossen die omgehakt worden voor veevoer, dat kunnen we toch niet volhouden?” Ze verwijst naar een rapport dat beschrijft hoe vleesproductie bijdraagt aan de ontbossing van het Amazonegebied. “Het is toch bizar als je beseft dat we duizenden bomen kappen voor een beetje vlees,” zegt ze vol ongeloof.
Isabel heeft zelf het prachtige Amazonewoud bezocht en het idee dat dit wordt opgeofferd voor vlees vindt ze hartverscheurend. “Het idee dat we dat allemaal riskeren voor een biefstuk maakt me bijna ziek.” Ze is van mening dat we momenteel in een tijd leven waarin het essentieel is om onze gewoontes te herzien. Gelukkig ziet Isabel dat er steeds meer goede alternatieven komen, wat bewijst dat vleesloos eten steeds toegankelijker wordt.
“Vroeger waren er weinig vleesvervangers, maar nu zijn ze overal verkrijgbaar in de supermarkt. Je kunt heerlijk eten zonder het milieu of dieren te schaden,” vertelt ze enthousiast. Isabel zegt dat het aankomt op bewustwording en hoopt anderen te inspireren om hun eetgedrag in overweging te nemen. “Hopelijk beseffen mensen dat veranderen mogelijk is en niet zo moeilijk hoeft te zijn.” Ondanks de vooruitgang voelt Isabel soms dat ze tegen de stroom in zwemt.
“Het is frustrerend dat er zoveel bewijs is voor de voordelen van een plantaardig dieet, maar vlees blijft op het menu staan. Mensen denken misschien dat één persoon geen verschil maakt, maar ik geloof dat niet. Elke keuze, hoe klein ook, maakt deel uit van iets groters,” vertelt Isabel vurig. Ze snapt dat het voor sommigen lastig is hun gewoonten te veranderen. “Ik snap het, je groeit op met bepaalde gewoontes die moeilijk te doorbreken zijn.”
Maar volgens haar leven we niet meer in de wereld van onze grootouders, waar je nauwelijks stilstond bij de gevolgen van je keuzes. Isabel wil niemand opdringen, maar hoopt dat mensen graag een nieuwe levensstijl willen omarmen. “Misschien moet niet iedereen helemaal stoppen met vlees, maar als we allemaal iets minderen, maken we al een verschil.” Isabel probeert mensen te laten nadenken zonder als belerend over te komen. Ze wil aantonen dat vleesvrij eten haalbaar is en zelfs bevrijdend kan zijn.
“Ik voel me zowel fysiek als mentaal beter. Het idee dat ik bijdraag aan een betere wereld geeft me kracht. Als ik daardoor anderen kan inspireren, is mijn missie geslaagd,” besluit Isabel met een tevreden glimlach.