Martijn is 32 en heeft al vier jaar iets met Joanne. Hij is dol op haar, maar zijn geduld is op. Niet door vreemdgaan, ruzies of geldstress. Het draait allemaal om… tofu.
Altijd uitgeput, altijd bleekjes
Joanne eet vegetarisch. Vanaf hun allereerste date al. Ze eet geen vlees, geen vis, geen kip—niets wat ooit heeft geademd.
In het begin vond Martijn dat juist wel charmant. Een vrouw met principes. Maar inmiddels ligt ze om de paar maanden ziek op de bank met een dekentje en een thermometer.
Ze oogt flets, is constant moe en haar afweer lijkt flinterdun. Martijn zegt cynisch: “Soms lijkt ze op een wandelende multivitamine met een Netflix-abonnement.”
Vlees is niet de boeman
Martijn is ervan overtuigd dat haar eetpatroon de boosdoener is. “Je lijf heeft simpelweg vlees nodig: voor je afweer, energie, huid, alles.”
Hij heeft haar vaker voorgesteld om het weer te proberen. “Begin dan met kip. Of desnoods alleen bouillon.” Maar Joanne weigert.
“Ze zegt: ‘Ik ben geen begraafplaats voor dode dieren.’ Ondertussen moet ze bijna gaan zitten na één trap.”
Sfeer weg, spanning ervoor terug
Voor Martijn is het niet alleen een gezondheidsding, maar ook sociaal gedonder. “Elke barbecue met vrienden verzandt in gezeur en morele preken.”
Hij zit met een satéprikker, zij met een bak kikkererwten en commentaar. “Zodra er vlees in de buurt is, zakt de gezelligheid in.”
Samen koken is al lang verleden tijd. “Ik wil suddervlees maken. Zij komt aanzetten met tempeh en een zorgelijke blik.”
Samenleven met tofu
Volgens Martijn draait het thuis steeds meer om wat er allemaal niet gegeten wordt. “Het voelt alsof ik samen ben met haar eetregels, niet met haar.”
Hij zegt dat hij zich jarenlang heeft aangepast. Geen vlees aanraken in haar keuken. Geen biefstuk als zij erbij zit. Geen grapjes over varkens.
Maar andersom? Nauwelijks ruimte. “Zelfs bij bloedarmoede hield ze voet bij stuk. ‘Dan slik ik liever supplementen dan vlees,’ zei ze.”
Liefde of een frikandel?
Martijn houdt nog van haar, maar de irritatie groeit. Hij mist vlees, maar vooral: respect van beide kanten.
“Liefde is geven én nemen. Zij haalt het vlees weg en schuift me schuldgevoel terug. Zo werkt een relatie niet.”
Hij overweegt serieus om te stoppen. “Ik wil geen vrouw die zichzelf ziek houdt uit principe. Ik wil iemand die ook aan ons denkt.”
Zijn frustratie is voelbaar. “Moet ik kiezen tussen haar of een frikandel mét gezelligheid? Dan is mijn keuze snel gemaakt.”
Wat vind jij?
Vind je Martijn kortzichtig en onverdraagzaam, of houdt hij zijn vriendin juist een pijnlijke spiegel voor? Moet liefde grenzen kennen als gezondheid en plezier op het spel staan? Laat weten wat jij ervan vindt.