Moderniteit en Herinneringen
“Toos, die rook is niet goed voor de luchtkwaliteit, weet je dat?” en “Een elektrische kachel zou veel beter zijn voor het milieu!” Het zijn opmerkingen die ik vaak hoor. De buren zeggen wel eens dat ze de rook ruiken, wat ze lastig vinden voor henzelf en hun kinderen. Ik snap dat de stad al genoeg vervuiling heeft, maar waarom zou ik mijn manier van leven moeten veranderen?
Op mijn 75e wil ik vooral bij mijn eigen keuzes blijven. Die houtkachel geeft me gezelligheid, roept herinneringen op aan mooie tijden, en verwarmt mijn huis zonder afhankelijk te zijn van dure elektriciteit. Het lijkt wel alsof de fanatieke voorstanders van duurzaamheid soms vergeten dat het niet alleen om cijfers en uitstoot draait.
Hoewel ik geprobeerd heb om de kachel minder vaak te gebruiken, voelt helemaal stoppen als iets onmogelijks. Alleen op de koudste dagen of wanneer ik echte warmte nodig heb, doe ik hem nog aan. In mijn schuur ligt nog hout dat mijn man heeft gehakt, en zolang dat er is, blijf ik het gebruiken. Voor mij gaat het om herinneringen en dat speciale thuisgevoel.
Ik vraag me af of de jongere generatie in deze wijk dat begrijpt. Zien ze dat sommige dingen voor mij niet zomaar vervangen kunnen worden door iets moderns? Misschien vinden ze het ouderwets, maar voor mij is het simpelweg een levenswijze.
Ik ben me ervan bewust dat mijn standpunt niet de meest populaire is. Men verwacht dat ik me aanpas aan het grotere belang. Maar die houtkachel is een deel van wie ik ben, net zoals de herinneringen eraan. Zolang ik er ben, zal dat vuur in mijn woonkamer zo nu en dan blijven branden.